Kishor II
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
06 November 2014 | India, Kundapura Railway Station
Ik zat net aan tafel en liep even naar de keuken voor een glaasje water, zo normaal en zo simpel. Ik heb iets te eten,een lichtje boven de tafel, kan naar de filter lopen voor water, kan mijn handenwassen bij de kraan. In Koni krijg ik elke dag 100 glimlachjes van alle kinderen.
En ik bedacht mij, dit gun je toch iedereen? Gewoon, de basis behoefte; veiligheid, liefde en eten. Ik wilde deze vraag bijna aan Shobha en Kalawati stellen; dat je dit toch voor iedereen wenst, maar ik was bang voor het antwoord.
Zij zien dat anders. En zo realiseer ik mij weer hoe anders ik als westerse vrouw, naar de wereld in India kijk.
Vandaag waren wij (Shobha en ik) op bezoek bij Kishor. Hij woont in een nieuw tehuis, 2,5 uur rijden van Koni. Ik was erg nerveus om hem te zien, vooral omdat ik bang was voor mijn eigen reactie. Kon ik het aan hem te zien en kon ik mijn boosheid over de situatie inhouden. Het is gelukt.
Kishor zag er veel beter uit dan toen hij bij zijn moeder woonde. Daar kreeg hij (hoorde ik vandaag) maar 1 keer per dag te eten. Zijn voeten en handen waren iets minder gezwollen. Praten kan hij alleen niet meer en ook niet meer rechtop zitten zonder steun. Hij is zwak, maar gelukkig heeft hij niet veel pijn. Hij kon na een tijdje zijn mooie glimlach weer laten zien, maar als de aandacht verslapte, zag je zijn ogen weer terugtrekken naar binnen.
Hij woont in een kleine ashram met mensen die een psychiatrische stoornis hebben. Gelukkig zit niemand opgesloten, waar ik een beetje bang voor was. Hij krijgt 3 keer per dag te eten, wordt gewassen door waarschijnlijk een mede bewoner en iedereen wordt elke week kaal geschoren. Maar er is geen elektriciteit. Er wordt bijna niet gesproken en iedereen leeft in zijn eigen wereld. De dagen zijn altijd hetzelfde en er wordt niets ondernomen, er is geen werk, geen yoga, of tv. De mannen slapen op de betonnen vloer, voor de vrouwen zijn er 3 bedden (ong. 15 vrouwen). Kishor slaapt gelukkig bij de vrouwen en omdat hij alleen maar kan liggen, mag hij op een van de bedden slapen. We hadden de rolstoel meegenomen en aan het einde van mijn vertrek zat hij daarin. Iets vrolijker en iets beter met zijn nieuwe horloge en ketting. Over 3 weken ga ik weer langs, dan neem ik een filmpje voor hem mee en gaan we kijken, waarschijnlijk met iedereen.
Morgen met Gowri naar het ziekenhuis, ze heeft gelukkig geen diabetisch wel een schildklier-afwijking, maar die is nu goed onder controle. En…de nieuwe brillen (Nederlands montuur) voor de kinderen zijn morgen klaar.
Liefs Maart
En ik bedacht mij, dit gun je toch iedereen? Gewoon, de basis behoefte; veiligheid, liefde en eten. Ik wilde deze vraag bijna aan Shobha en Kalawati stellen; dat je dit toch voor iedereen wenst, maar ik was bang voor het antwoord.
Zij zien dat anders. En zo realiseer ik mij weer hoe anders ik als westerse vrouw, naar de wereld in India kijk.
Vandaag waren wij (Shobha en ik) op bezoek bij Kishor. Hij woont in een nieuw tehuis, 2,5 uur rijden van Koni. Ik was erg nerveus om hem te zien, vooral omdat ik bang was voor mijn eigen reactie. Kon ik het aan hem te zien en kon ik mijn boosheid over de situatie inhouden. Het is gelukt.
Kishor zag er veel beter uit dan toen hij bij zijn moeder woonde. Daar kreeg hij (hoorde ik vandaag) maar 1 keer per dag te eten. Zijn voeten en handen waren iets minder gezwollen. Praten kan hij alleen niet meer en ook niet meer rechtop zitten zonder steun. Hij is zwak, maar gelukkig heeft hij niet veel pijn. Hij kon na een tijdje zijn mooie glimlach weer laten zien, maar als de aandacht verslapte, zag je zijn ogen weer terugtrekken naar binnen.
Hij woont in een kleine ashram met mensen die een psychiatrische stoornis hebben. Gelukkig zit niemand opgesloten, waar ik een beetje bang voor was. Hij krijgt 3 keer per dag te eten, wordt gewassen door waarschijnlijk een mede bewoner en iedereen wordt elke week kaal geschoren. Maar er is geen elektriciteit. Er wordt bijna niet gesproken en iedereen leeft in zijn eigen wereld. De dagen zijn altijd hetzelfde en er wordt niets ondernomen, er is geen werk, geen yoga, of tv. De mannen slapen op de betonnen vloer, voor de vrouwen zijn er 3 bedden (ong. 15 vrouwen). Kishor slaapt gelukkig bij de vrouwen en omdat hij alleen maar kan liggen, mag hij op een van de bedden slapen. We hadden de rolstoel meegenomen en aan het einde van mijn vertrek zat hij daarin. Iets vrolijker en iets beter met zijn nieuwe horloge en ketting. Over 3 weken ga ik weer langs, dan neem ik een filmpje voor hem mee en gaan we kijken, waarschijnlijk met iedereen.
Morgen met Gowri naar het ziekenhuis, ze heeft gelukkig geen diabetisch wel een schildklier-afwijking, maar die is nu goed onder controle. En…de nieuwe brillen (Nederlands montuur) voor de kinderen zijn morgen klaar.
Liefs Maart
-
06 November 2014 - 19:05
Riny Dekkers:
Zo vlug weer een bericht over Kishor, wat fijn dat het "tamelijk" goed met hem gaat en hij goed verzorgd wordt.Toch wel een gerusstelling voor jou. Het allerbeste voor hem maar vooral voor jou.
Riny -
06 November 2014 - 19:58
Charlotte:
Hoi Maart,
Gelukkig heb je je boosheid niet hoeven te tonen en, zo te lezen, gaat het redelijk goed met Kishor. Hopelijk blijft dat zo en worden de voorzieningen niet nog minder.
Je hebt gelijk: heeft niet iedereen een beetje recht op de basisbehoefte van een kind. Ja dus, helaas wordt daar niet overal hetzelfde over gedacht.
Sterkte maar weer.
Liefs Charlotte -
06 November 2014 - 21:13
Mirjam Dierckxsens:
Wat een hartverscheurend verhaal weer! Knap hoor, hoe jij daarmee omgaat. Liefs vanuit Haarlem. -
06 November 2014 - 21:32
Karin Engbers:
Lieve Maartje, wat een indrukwekkend verhaal. Kishor was vast heel blij om jou te zien.
Krijgt Saurap ook een nieuwe bril, of houdt hij zijn Harry Potter montuur? Ik ben benieuwd naar de foto's!
Veel groeten, Karin -
07 November 2014 - 09:37
Natascha:
Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen lieve Maart. Kis is je lieverd en het lijkt me vreselijk als je hart zo verscheurd wordt. Kis die boft maar met jou dat je hem om de zoveel tijd opzoekt. Ook al kan hij niet praten. Zijn ogen zullen genoeg zeggen. Ik denk aan je. -
07 November 2014 - 14:12
Roeland:
Lieve Maartje,
Inderdaad hebben wij het hier goed getroffen en toch wordt er wat afgemopperd. Hoe heerlijk moet het dan niet zijn als je iedere dag 100 glimlachjes krijgt van mensen die in veel mindere omstandigheden opgroeien. Ik ken dat van mijn reizen in (ontwikkelings)landen waar mensen (bijna) niets bezitten, maar alles willen delen en de gastvrijheid hoog in het vaandel hebben.
Fijn dat je Kishor al hebt kunnen bezoeken en het relatief minder erg was dan gevreesd.
Lieve groet,
oom Roeland
-
08 November 2014 - 14:21
Birgitte, Mama:
Lieverd , ik hoop heel vlug op mooie berichten over Kishor , fijn dat je er geweest bent met Shobha . Wat zal hij blij geweest zijn om jullie gezien te hebben. Zo fijn dat je het doorgezet hebt en Shobha mee hebt kunnen nemen om zeker te weten hoe of het met hem gaat .Wellicht geeft het je nu wat mee rust.
Geniet van je mooie gezin , ik kan niet wachten om weer in India te zijn , en je kinderen te zien , altijd zo,n blije en hart verwelkomende ontmoeting , daar kan geen luxe tegen op .
Fijn dat je er even was en zo,n dagje A'dam met elkaar en je vriendinnen is en blijft bijzonder . Dank je .
Kus je mams . -
11 November 2014 - 16:04
Emmie En Ad:
Lieve Maartje,
Wat fijn dat je bij Kishor geweest bent! Voor jou superzwaar, maar voor hem fantastisch!
Goed bericht, maar wel een bericht dat flink bij ons binnenkomt! Zeker nu we hier in Nallur aan het werk zijn met "onze" kinderen. Het is lastgf om hen in een door jouw beschreven toekomst te zien!
Hier gaat het ons goed, maar we lopen wel weer tegen India aan! We zijn nu nog vooral bezig met het materiaal: ordenen en structuur bieden. Dat betekent in ons geval: veel opruimen, weggoien en kijken wat we weer kunnen aanschaffen. Toch zien we veel veranderingen we vinden we het allebei heerlijk om hier drie weken aan het werk te mogen/kunnen zijn. -
17 November 2014 - 15:10
Joop En Doortje:
Hoi Maartje,
Ik ga niet in herhaling vallen over Kishor, dat is genoeg gedaan hiervoor,maar je begrijpt wel dat we het erg fijn vinden dat het beter gaat als waar je bang voor was.
Het is weer een pluspuntje voor je.( dikke verdienste )
Geniet maar volop van de glimlachjes van je kids, dat levert volgens mij ook energie.
Ga zo ddor ,groetjes en tot volgende keer.
dikke knuffel van Joop en Doortje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
