Deel 1 Kishor
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
01 November 2014 | India, Kundapura Railway Station
Gister hadden we bezoek van een Nederlandse vrouw met haar 3 kinderen van 2, 3 en 5 jaar. Ze hebben 2 daagjes meegelopen met de schooldag in Koni en het was heel bijzonder om een keer Nederlandse kinderen in ons klasje te hebben. De kinderen spraken ook Engels en konden zo met onze kinderen communiceren, maar eigenlijk hebben kinderen weinig nodig om elkaar te kunnen begrijpen. De Nederlandse familie verbleef in het mooie hotel in het dorp en wij (de kinderen) mochten daarna mee zwemmen in het hotel; een groot feest natuurlijk.
Ook gister werd mij weer gevraagd waarom ik niet meer tehuizen zoals Koni op ga zetten in India. Eerlijk gezegd heb ik altijd gedacht en ook vaak geroepen dat ik meerdere tehuizen zou willen opzetten,maar dat is niet mogelijk. Nu na 7 jaar weet ik dat Shobha en Chetena het tehuis samen met de staff redelijk goed zouden kunnen runnen zonder mij. Maar het zal niet hetzelfde zijn. Sommige normen en waarden hier in India verschillen zo ongelooflijk met die van ons. Ik bedoel niet perse dat onze normen en waarden altijd beter zijn, dan die van de mensen hier in India, maar het is soms alleen zo moeilijk om de mensen hier te begrijpen. Niets is wat het lijkt en achter alles verschuilt een verhaal, wat bijna nooit aan het licht komt.
Afgelopen keer dat ik in Nederland was, is Kishor opgehaald door zijn moeder. De zorg werd te zwaar en waarschijnlijk heeft hij niet lang meer te leven. Zijn moeder kan alleen niet voor hem zorgen, aangezien Kis nu helemaal bedlegerig is en zijn moeder in een hutje woont. En hij is sinds een week overgeplaatst naar een Ashram van een bekende Swami ( heilige), hier 3 uur vandaan. Ik wilde hem deze week al opzoeken, maar dat was niet mogelijk, vertelde de staff van zijn nieuwe tehuis. Goed, volgende week zaterdag ga ik gewoon en houdt niemand mij tegen. Ik neem zijn rolstoel mee, mijn laptop,zodat we samen filmpjes kunnen kijken en misschien wat extra kleren. Het is moeilijk om te bepalen wat je mee kan nemen en achterlaten. Vaak wordt het ingenomen door de staff en of gebruikt voor en door andere inwoners. Ik hoop hem zoveel mogelijk op te zoeken. Ik hou wel een beetje mij hart vast, want ik ben al in zoveel Ashrams geweest en ik kom er altijd weer moedeloos vandaan.
Met de rest van de kinderen gaat het gelukkig heel goed. Er is gister weer een logopediste aangekomen en die zal 2 maanden blijven. Logopedie geven is helaas niet mogelijk door de taalbarrière, maar het is fijn om kennis te delen en ze kunnen zeker wat betekenen voor de kinderen. De jongens groeien hard, de meisjes worden dames en wij worden ouder :).
Dit keer even een kort verhaal, volgende week meer, als ik bij Kishor ben geweest.
Liefs Maart
Ook gister werd mij weer gevraagd waarom ik niet meer tehuizen zoals Koni op ga zetten in India. Eerlijk gezegd heb ik altijd gedacht en ook vaak geroepen dat ik meerdere tehuizen zou willen opzetten,maar dat is niet mogelijk. Nu na 7 jaar weet ik dat Shobha en Chetena het tehuis samen met de staff redelijk goed zouden kunnen runnen zonder mij. Maar het zal niet hetzelfde zijn. Sommige normen en waarden hier in India verschillen zo ongelooflijk met die van ons. Ik bedoel niet perse dat onze normen en waarden altijd beter zijn, dan die van de mensen hier in India, maar het is soms alleen zo moeilijk om de mensen hier te begrijpen. Niets is wat het lijkt en achter alles verschuilt een verhaal, wat bijna nooit aan het licht komt.
Afgelopen keer dat ik in Nederland was, is Kishor opgehaald door zijn moeder. De zorg werd te zwaar en waarschijnlijk heeft hij niet lang meer te leven. Zijn moeder kan alleen niet voor hem zorgen, aangezien Kis nu helemaal bedlegerig is en zijn moeder in een hutje woont. En hij is sinds een week overgeplaatst naar een Ashram van een bekende Swami ( heilige), hier 3 uur vandaan. Ik wilde hem deze week al opzoeken, maar dat was niet mogelijk, vertelde de staff van zijn nieuwe tehuis. Goed, volgende week zaterdag ga ik gewoon en houdt niemand mij tegen. Ik neem zijn rolstoel mee, mijn laptop,zodat we samen filmpjes kunnen kijken en misschien wat extra kleren. Het is moeilijk om te bepalen wat je mee kan nemen en achterlaten. Vaak wordt het ingenomen door de staff en of gebruikt voor en door andere inwoners. Ik hoop hem zoveel mogelijk op te zoeken. Ik hou wel een beetje mij hart vast, want ik ben al in zoveel Ashrams geweest en ik kom er altijd weer moedeloos vandaan.
Met de rest van de kinderen gaat het gelukkig heel goed. Er is gister weer een logopediste aangekomen en die zal 2 maanden blijven. Logopedie geven is helaas niet mogelijk door de taalbarrière, maar het is fijn om kennis te delen en ze kunnen zeker wat betekenen voor de kinderen. De jongens groeien hard, de meisjes worden dames en wij worden ouder :).
Dit keer even een kort verhaal, volgende week meer, als ik bij Kishor ben geweest.
Liefs Maart
-
01 November 2014 - 15:55
Koos:
Lieve Maart, zou niets voor mij zijn om zo afscheid te moeten nemen. Goed dat je zo'n kind toch nog persé wilt bezoeken. Zo als altijd weer leuke foto's erbij. Ik geniet altijd van die smoeltjes. Ook al is het niet tedoen, het is natuurlijk wel heel byzonders als ze je vragen, waarom niet meer tehuizen? ik hoorde van je moeder, dat je al de bagage kwijt was. Wat een gedoe en frustrerend steeds. Hoop dat je nu alles weer hebt.
Veel liefs en geniet van alle vooruitgang die je teweeg brengt.koos -
01 November 2014 - 17:12
Daphne :
Lieve Maartje,
Wat doe je toch goeie dingen.. Ashisie is vol bewondering. 'Tremendous admiration', weet even niet hoe te vertalen.
Heel Veel sterkte volgende week. Lijkt me hartverscheurend :(.
Ik denk aan je. Liefs, Daphne -
01 November 2014 - 19:44
Charlotte:
Lieve Maart, het blijft maar moeilijk daar en na 7 jaar komt daar maar heel weinig verandering in. Gelukkig kun je Koni naar jou hand zetten en geeft dat voldoening.
Sterkte maar weer met alles. En hooelijk is het weerzien met Kishor zoals je verwacht.
Liefs Charlotte -
01 November 2014 - 20:45
Mirjam Dierckxsens:
Lieve Maartje, wat ben je toch fantastisch!
Geef gerust aan wat we voor je kunnen doen!
Liefs, Mirjam -
01 November 2014 - 22:48
Elly Huskens:
lieve Maartje, ik bewonder je om jouw moed, inzet en volharding, liefs uit Limburg -
02 November 2014 - 12:51
Leontien:
Lieve Maartje, in de loop der tijd hebben we zoveel gehoord over Kishor, hoe jullie hem begeleid hebben daar. Kan me heel goed voorstellen dat het moeilijk is afscheid te nemen van 'je kind'! Sterkte he! -
02 November 2014 - 13:42
Lies Geerts:
Lieve Maartje,Je verslag weer gelezen. Ik hoop
,dat je bezoek aan Kishor goed verloopt..Je krijgt van iedereen wel ongeveer dezelfde
berichtjes,maar ik denk dat het toch wel leuk is als je weet ,dat veel mensen met je mee leven.
Veel liefs en we leven heel erg met je mee.
Groeten ook van Jan Lies
-
02 November 2014 - 15:22
Roeland:
Lieve Maartje,
Leuk dat je ook de buitenlandse kinderen die op bezoek komen mee laat draaien met de lessen. Kinderen kunnen zoveel gemakkelijker met elkaar communiceren en van elkaar leren. Voor beide partijen dus winst.
Een mooier compliment is toch bijna niet mogelijk. Je hebt zoveel bereikt en zo'n grote uitstraling, dat dit besloten ligt in de vraag om meer tehuizen op te richten. Maar ik begrijp heel goed, dat dit een welhaast onmogelijke opgave is in India.
Triest dat je afscheid moet nemen van Kishor. Troost je maar met de gedachte, dat hij enkele heel gelukkige jaren heeft gehad door jou te ontmoeten. En wat zal hij blij zijn jou weer te zien. Hopelijk valt de situatie in de ashram dit keer mee.
Jammer, dat mijn feest niet is doorgegaan, maar ik maak het gelukkig goed. Voor jou biedt het de mogelijkheid er op de nieuwe datum misschien wel bij te zijn.
Alle goeds en een lieve groet,
oom Roeland -
02 November 2014 - 17:49
Bernadet:
Lieve Maart, hartstikke goed dat je Kish gaat opzoeken! Ik hou met jou m'n hart vast...... Sterkte en ik kijk uit naar je filmpje of foto's van jullie samen. Veel liefs! -
03 November 2014 - 09:01
Femke:
Wat verdrietig van Kishor....
Ik hoop dat je hem volgende week fijn kan bezoeken.
Kan me moeilijk voorstellen dat dat vrolijke ventje nu maar ergens ligt te wachten totdat hij dood zal gaan. Ik heb nog hele leuke foto's van hem en Arun, zo'n leuk en vrolijk stel!
Sterkte ermee! -
03 November 2014 - 09:35
Rick, Marlous, Tirza En Abel:
Mooi Maartje! Steeds weer lezen we met plezier en interesse jouw blog. En heimwee.... -
05 November 2014 - 10:17
Hubertine:
Lieve Maartje, hëél veel succes, met je onderneming.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
