rust
Blijf op de hoogte en volg maartje
18 September 2014 | India, Kundapura Railway Station
Dag lieve mensen,
Het gaat goed in huize Koni. We hebben een hele fijne groep, de kinderen gaan goed met elkaar om en iedereen heeft zijn plekje kunnen vinden. Ook Divya en Suhan ( beide zwaar gehandicapt ) krijgen meer ruimte en worden opgenomen in de groep. Zo wordt Divya nu dagelijks gemasseerd door Vidhya (die haar handen hierdoor weer versterkt) en Suhan krijgt sensomotorische therapie van de ergotherapeut die nu bij ons aan het werk is.
Het is fijn om even ‘rust’ te hebben. Ik kan mij hierdoor meer concentreren op wat er is. En er is veel. Natuurlijk ben ik nooit klaar, maar ik ben blij met hoe we het nu doen. Omdat er nu rust is, heeft dat een positief echt op iedereen. Natuurlijk blijft er de cultuur kloof, een mooi voorbeeld: hoe dikker de kinderen, hoe gezonder ze hier volgens de mensen zijn. Ik probeer juist al jaren het suiker gehalte naar beneden te halen. En Gowri, Chitra en Saurap mogen van mij meer fruit en minder ‘sweets’ eten, want vooral de meisjes, passen niet meer in hun kleren van vorig jaar! Gelukkig hebben we een hometrainer gekregen van de logopediste die bij ons aan het werk zijn geweest en daar mogen de meisjes straks goed op bewegen!
Dat wij dankbaar mogen zijn, met wat we hebben, bleek vorige week weer. Ik ben toen samen met Shobha opzoek gegaan naar een meisje, wat ergens in Noord Karnataka zat ‘opgesloten’ in een tehuis wat niet goed voor haar zou zijn, vanwege haar handicap. Het tehuis wordt gerund door de Staat, maar wat een armoede. Wat mij vooral bij is gebleven zijn de trieste blikken van al die kinderen die daar op de grond zaten; 62 kleintjes, in vieze kleding, allemaal met een snotneus en allemaal een lege blik in hun ogen. Boven lagen 4 baby’s. Elk kind kan geadopteerd worden, en daar krijgt men heel veel geld voor. Maar dat het geld niet naar de kinderen gaat, was duidelijk. We werden met argwaan ontvangen en naar behandeld. Gelukkig kan Shobha zich heel goed redden in dit soort situaties, ik was woedend. Na een lange trip, bleek dat het meisje wat we zochten, Lana, was overgeplaatst, maar niemand wilde zeggen waarheen. Een tehuis vol geheimen…zo voelde het. En dan ben ik dankbaar met Koni. Ook shobha bleef vaak herhalen hoe goed wij het hebben.
Dat steeds meer mensen weten van ons bestaan, blijkt aan de velen aanmeldingen die wij krijgen. Helaas moeten we bijna iedereen verwijzen naar een andere plek. Triest, want je weet dat Koni eigenlijk de beste plek is.
Er is afgelopen week ook een nieuw meisje bij ons op de groep: ze is slecht horend en het nichtje van onze lerares. Ze heeft sinds een jaar gehoorapparaatjes, maar ze heeft nog geen therapie gehad. Ze wordt in december 3, dus nog echt een kleintje. Maar met een sterke wil en ‘luistert’ naar niemand. In het ziekenhuis is de ouders niet verteld dat er geen verbetering op zal treden mbt het gehoor van hun dochter. De ouders hebben dan ook de hoop (en geloven dit ook) dat het meisje straks volledig zal horen..
Er is nu een logopediste bij ons aan het werk en een ergotherapeut, fijn om met een team samen te werken en te brainstormen over wat mogelijk is voor de kinderen.
Liefs uit Koni,
Maart
Ps Malou, gefeliciteerd lieverd!
pss zusje heel veel plezier in Barcelona
psss Broer en Yvet, hoop dat alles goed gaat met Betty Blue en T
Het gaat goed in huize Koni. We hebben een hele fijne groep, de kinderen gaan goed met elkaar om en iedereen heeft zijn plekje kunnen vinden. Ook Divya en Suhan ( beide zwaar gehandicapt ) krijgen meer ruimte en worden opgenomen in de groep. Zo wordt Divya nu dagelijks gemasseerd door Vidhya (die haar handen hierdoor weer versterkt) en Suhan krijgt sensomotorische therapie van de ergotherapeut die nu bij ons aan het werk is.
Het is fijn om even ‘rust’ te hebben. Ik kan mij hierdoor meer concentreren op wat er is. En er is veel. Natuurlijk ben ik nooit klaar, maar ik ben blij met hoe we het nu doen. Omdat er nu rust is, heeft dat een positief echt op iedereen. Natuurlijk blijft er de cultuur kloof, een mooi voorbeeld: hoe dikker de kinderen, hoe gezonder ze hier volgens de mensen zijn. Ik probeer juist al jaren het suiker gehalte naar beneden te halen. En Gowri, Chitra en Saurap mogen van mij meer fruit en minder ‘sweets’ eten, want vooral de meisjes, passen niet meer in hun kleren van vorig jaar! Gelukkig hebben we een hometrainer gekregen van de logopediste die bij ons aan het werk zijn geweest en daar mogen de meisjes straks goed op bewegen!
Dat wij dankbaar mogen zijn, met wat we hebben, bleek vorige week weer. Ik ben toen samen met Shobha opzoek gegaan naar een meisje, wat ergens in Noord Karnataka zat ‘opgesloten’ in een tehuis wat niet goed voor haar zou zijn, vanwege haar handicap. Het tehuis wordt gerund door de Staat, maar wat een armoede. Wat mij vooral bij is gebleven zijn de trieste blikken van al die kinderen die daar op de grond zaten; 62 kleintjes, in vieze kleding, allemaal met een snotneus en allemaal een lege blik in hun ogen. Boven lagen 4 baby’s. Elk kind kan geadopteerd worden, en daar krijgt men heel veel geld voor. Maar dat het geld niet naar de kinderen gaat, was duidelijk. We werden met argwaan ontvangen en naar behandeld. Gelukkig kan Shobha zich heel goed redden in dit soort situaties, ik was woedend. Na een lange trip, bleek dat het meisje wat we zochten, Lana, was overgeplaatst, maar niemand wilde zeggen waarheen. Een tehuis vol geheimen…zo voelde het. En dan ben ik dankbaar met Koni. Ook shobha bleef vaak herhalen hoe goed wij het hebben.
Dat steeds meer mensen weten van ons bestaan, blijkt aan de velen aanmeldingen die wij krijgen. Helaas moeten we bijna iedereen verwijzen naar een andere plek. Triest, want je weet dat Koni eigenlijk de beste plek is.
Er is afgelopen week ook een nieuw meisje bij ons op de groep: ze is slecht horend en het nichtje van onze lerares. Ze heeft sinds een jaar gehoorapparaatjes, maar ze heeft nog geen therapie gehad. Ze wordt in december 3, dus nog echt een kleintje. Maar met een sterke wil en ‘luistert’ naar niemand. In het ziekenhuis is de ouders niet verteld dat er geen verbetering op zal treden mbt het gehoor van hun dochter. De ouders hebben dan ook de hoop (en geloven dit ook) dat het meisje straks volledig zal horen..
Er is nu een logopediste bij ons aan het werk en een ergotherapeut, fijn om met een team samen te werken en te brainstormen over wat mogelijk is voor de kinderen.
Liefs uit Koni,
Maart
Ps Malou, gefeliciteerd lieverd!
pss zusje heel veel plezier in Barcelona
psss Broer en Yvet, hoop dat alles goed gaat met Betty Blue en T
-
18 September 2014 - 19:44
Roeland:
Lieve Maartje,
Wat een verhaal weer met uitersten. Gelukkig mag Koni zich tot de meest positieve voorbeelden rekenen. Zoals steeds meer blijkt, komen ook anderen tot die overtuiging en melden zich bij Koni aan. Ook al kun je niet aan alle verwachtingen voldoen. Maar door jouw (jullie) enthousiasme en harde werken bereik je inmiddels al veel meer dan in andere tehuizen. Hopelijk straalt dat ook steeds meer naar buiten uit. Denk maar aan dat steentje dat je het water laat vallen...
Met mij gaat het overigens weer prima en ik heb gelukkig nergens meer last van.
Alle goeds en een lieve groet,
oom Roeland -
18 September 2014 - 21:05
Koos:
Dag lieve Maart, fijn te lezen dat het met Roeland goed gaat.
Wat moet dat een frustraties geven, als je zo' n ander huis ziet, zo verschillend van Koni, zeker omdat je weet dat het anders kan en zou moeten. Maar ben blij, dat ben je ook weet ik, dat jij in de mogelijkheid ben om het anders te doen.
Dikke mensen mooier??? Nou dat denken ze in Rusland ook. Hier op Kreta, zitten heel veel Russen, mens wat zitten daar een dikke bij. Verbaas mij steeds hoe ze alles mee moeten sjouwen. Ze lopen dan ook niet hard.
Het is hier heerlijk, helaas komt het einde weer in zicht. Maartje geniet van de rust, doe Carlijn de groeten als je die mailt en liefs voor je kinderen. We hebben hier 'savonds mini Disco en als je die kinderen dan ziet springen en dansen, een genot om naar te kijken.
Houdoe en liefs Koos en Annie -
19 September 2014 - 15:12
Hubertine:
Hallo Maartje, even een berichtje om te reageren op je verslag. je schrijft het zo verhalend op dat het lijkt of ik erbij aanwezig ben.
Wat boffen ze daar toch met jullie. Iedereen zo op en top in de weer voor de hulpeloze kindertjes.
Ik begrijp dat je vindt dat het nog niet genoeg is maar je doet het fantastisch. Heel veel succes met alles wat je doet, groetjes
hubertine.- -
21 September 2014 - 14:09
Leontien Peters:
Lieve Maartje, ja het is erg om te zien hoe het in andere huizen in India er aan toe gaat. Frustrerend dat je die kinderen daar niet kunt helpen. Ik denk ook bij dit verhaal weer aan de begintijd van jou in India, hoe vreselijk het in dat huis was met die vreselijke man. Je mag trots op je zelf zijn en dankbaar dat jullie met zo'n fijn team allemaal hebben kunnen bereiken wat Koni nu geworden is. -
21 September 2014 - 22:21
Judith:
Lieve Maartje, Fijn te lezen dat het zo goed gaat in Koni. Heftig wat je meegemaakt hebt in het kindertehuis waar de kinderen het veel en veel minder goed hebben. Wees nog altijd trots op wat je bereikt hebt samen met alle hulp die je hebt! Liefs, Judith -
08 Oktober 2014 - 19:45
Bernadet:
Wat een verhaal weer van dat andere kindertehuis..... Blij dat jij Koni zo goed runt! Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
