Gowri leest!!

Het lijkt alsof we er al een week op hebben zitten, zoveel hebben we al gedaan, maar het is pas 3 dagen! Heidi is vrijdag aangekomen en eigenlijk vanaf moment 1 is ze begonnen met uitleggen en werken. Het lijkt wel alsof alles samen valt en dit precies is wat ik al die jaren zocht. De methode Leespraat sluit ongelooflijk goed aan bij de kinderen en we kunnen het zelfs gebruiken voor de kinderen die geen down syndroom hebben. Ik hou het dit keer kort, hieronder een verslag van Heidi, wat ze gister schreef op haar,waarbenjij.nu. En kijk ook even naar het filmpje en de foto’s.
Liefs uit India,
Maartje

ps Ik heb de 6 jaar India bereikt!

Verslag van Heidi op 17/08/13
1-op-1
Na een heerlijk Indische ontbijt bij de familie van Maartje, samen op de scooter in de stromende regen, door het drukke lawaaierige verkeer in Kundapura en landweggetjes vol gaten en water, op weg naar Koni. Tassen met materialen mee. Een deel van een weggetje was wat overstroomt waardoor we terug moesten, om een ander weggetje te nemen. Het is voor mij een grote, mooie belevenis!

Het bleef regenen vandaag, bakken vol. De kinderen kunnen niet naar buiten. Ze hebben een fijn tehuis, maar het leven is natuurlijk klein. Maartje neemt als het kan, soms de kinderen mee naar Goa, naar het strand, of met Riksja’s mee het dorp in. Met de bus gaat niet, de opstap is te hoog voor kinderen en oudere mensen. Of ze gaat met een paar kinderen naar de stad wat kleding kopen, of naar haar huis. Maar er moet natuurlijk voldoende hulp zijn dit mogelijk te maken.

Vandaag is het zondag, er is geen programma. Wij komen op Koni om de overdracht van Leespraat voort te zetten. Daar hebben we een aantal uren aan gewerkt. Maartje pakt het snel op, had al veel gelezen, begrijpt snel en past toe.

Waarom niet meteen aan het werk met de kinderen? Prima, leuk! Dus heb ik samen met Maartje met 4 kinderen 1-op-1 gewerkt. De kinderen vinden het heerlijk, even iets te doen in 1-op-1.

Gowri (tussen de 15 en 20 jaar) met Downsyndroom doet het geweldig! Ze kende reeds alle letters, maar het lezen was niet bij haar aangeslagen. Totdat Maartje na ons contact meteen aan de slag met haar ging, ze pakt de woorden snel op. Ik heb vervolg oefeningen met haar gedaan, visuele analyse, ze had het allang zelf gezien! We gingen zelf zinnen maken en ook dat deed ze voortreffelijk. We hebben met woorddelen gewerkt en ook dat gaat goed lukken, maar daar kan ze nog veel meer met doen. We hebben gewerkt aan uitspraak van woorden en zinnen. Ze zal de komende tijd veel nieuwe woorden gaan leren, om daarmee veel zinnen en teksten te kunnen maken. Veel lezen, veel schrijven en ook zelf schrijven. Ze is enorm gretig.

Chitra (ca. 30 jaar, met Downsyndroom) is een eigenzinnige dame, met een heftige droeve geschiedenis. Ze laat niet makkelijk zien wat ze kan en praat ook niet (meer). Maartje heeft reeds veel tijd in haar gestoken en was vandaag totaal verbluft omdat ze ineens alles liet zien wat ze kon! De investering was niet voor niets geweest. Waarschijnlijk omdat ik mee zat te kijken. Dat was erg genieten. Ook andere oefeningen gedaan, heel goed. En…ze heeft zowaar ‘oe’ gezegd! Wat waren we blij! We hebben het bij haar iets korter gehouden, om op het hoogtepunt te stoppen. Vol trots!

Saurap, de jongste van 5 jaar, met Downsyndroom, moet eerst nog wennen aan geschreven taal. Het is een slim jongetje, een hartenbreker. We moeten nog even met wat voorbereidende vaardigheden aan de slag, voordat hij hier goed mee op weg kan. Maar dat hij het kan ben ik zeker van.

Met Guru, van 14 jaar met Downsyndroom, moeten we ook nog starten met Leespraat. Ik ben met 1 woord aan de slag gegaan: muziek! Daar houd hij enorm van. Ik heb hem even flink proberen te focussen, maar de concentratie was heftig voor hem en hij werd ook even kwaad, het raakte hem. We hebben het kort gehouden. Morgen verder.

We hebben veel besproken hoe ze Leespraat juist door de hele dag heen in het tehuis kunnen gebruiken. Het tehuis is hun leefwereld, daardoor kan je het op alle mogelijke momenten toepassen, op elk moment van communicatie.

Het is echter heel veel werk voor Maartje. Vrijwilligers komen en gaan. Het is lastig de lokale betrokkenen te motiveren hier aan mee te werken. Er zijn er nog taal problemen, en veel andere dingen die om aandacht vragen.

Bovenal hebben we potentie gezien vandaag! Ik heb nog maar een paar kinderen beter bekeken, maar ieder kind is echt verschillend. En het zijn er natuurlijk veel, die allemaal recht hebben op hun aandacht, liefde en ontwikkeling.

Liefs,
Heidi