Een bijzonder mooie dag

Op sommige dagen ben ik zo ongelooflijk blij dat we een stichting hebben opgericht. We kunnen zoveel doen en zoveel kinderen helpen en we zetten niet alleen een nieuw weeshuis op, dat is natuurlijk iets heel belangrijks. Maar het allerbelangrijkste is dat we de kansarme kinderen een kans geven en dat werd me vandaag maar weer eens extra duidelijk.En wat ook mooi is, is dat we de laatste tijd heel veel aanmeldingen krijgen voor nieuwe kinderen; Japthi heeft eindelijk een goede naam! We kunnen niet alle kinderen plaatsen, omdat sommige niet gehandicapt zijn etc..maar vorige maand krijgen we Nuntana erbij en deze maand weer een!

Maar eerst, mam en Tante Beppie, Loeke en de rest van de vriendinnen groep, het spijt me te horen van Tine, ik snap dat jullie haar gaan missen, sterkte.

En broer, gefeliciteerd met je verjaardag, volgend jaar maar weer eens samen vieren, lijkt me fijn.

Thja en dan het verhaal van vandaag. Vanochtend liepen Shobha en ik in Mangalore om spullen te kopen voor de kinderen en toen werden we gebeld of we plek hadden voor nog een meisje. Ze moest snel een plek vinden, want het ging niet goed met haar. Eigenlijk verwezen we haar door naar een andere plek, omdat ze een stuk ouder is (17) en omdat ze tot de 7de klas naar school was geweest. Maar toen Shobha de telefoon neerlegde, zeiden allebei tegelijk, laten we maar gaan kijken, het kan geen kwaad. Dus snel alles ingekocht, helft vergeten, spullen gepakt en in de bus. Het was weer een helse tocht, met riksja, bus en al, maar uiteindelijk ontmoette we de vrouw die vanochtend had gebeld. Met haar zouden naar het huis van het meisje gaan. Na een tocht van nog eens een uur kwamen we bij een bouwval van een huis, geen elektriciteit, geen gas, dus vuur werd met de hout aangemaakt, geen toilet, helemaal niets, alleen een kale binnenplaats en daar zat in een hoekje een klein vogeltje. Althans zo leek het. Het meisje was niet groter dan 50 cm, haar benen waren opgetrokken en ze was eng mager. Maar zodra ze ons zag, klaarde haar gezicht op en begon ze te praten. Geestelijk is normaal en is dus jaren lang naar school gedragen, letterlijk gedragen, want haar moeder, droeg haar elke dag, 7 jaar lang, 3km naar school en weer terug. Werkelijk fantastisch. Maar toen werd de moeder ziek (dat was 5 jr geleden) en kon niet meer voor Vithja zorgen. Vader is een zware alcoholist, die, toen wij er waren niet aanspreekbaar was. De moeder van Vithja en haar zusje en broertje is 3 weken geleden overleden en sindsdien zorgt niemand meer voor vitja. Zelf kan ze niet douche of opstaan, dus je kan je voorstellen hoe het daar rook. Gelukkig was ze heel blij met onze komst en aanstaande dinsdag komt ze naar Japthi, voorgoed. Ze moet eerst flink aansterken en ze moet een goede rolstoel krijgen, maar daarna gaan we er alles aan doen om haar weer naar school te krijgen. En zo is het toeval dat naast Koni net een nieuwe ‘highschool’is gebouwd en ze daar mooi naar toe kan! Ik was zo blij dat we toch ja hadden gezegd en dat ze naar ons komt, hier doe ik het allemaal voor! En na zoiets denk ik meteen, ohhh ik moet hier blijven! Op de terug weg zijn we langs Udupi gereden en hebben we kleren en een spullen voor Vithja gekocht en kijk dat bedoel ik nou met de Stichting, dat is toch super dat we dat kunnen doen.

Naast dat heel Koni (het nieuwe weeshuis) is ondergelopen, de elektriciteit-draden in het water hangen, de wc doortrek knopen op 3 mt hoog zitten, werkelijk alles, maar dan ook alles asymmetrisch is, al de muren knal roze zijn geworden, de keuken een roze bloemen festijn is, de badkamer tegels allemaal verschillend zijn van vorm, wordt Koni prachtig! Wij (Esther, Mara, Shobha en ik) zijn de afgelopen week elke dag bezig geweest met schilderen en het resultaat mag er zijn! We zijn nog lang niet klaar, maar we schieten op. Het is hard werken, en soms komen de kids ook even kijken, maar het is het meer dan waard. We tekenen alles na vanuit een boek of prints en dan inkleuren maar.

Nog een paar foto’s van de kinderen voor het afscheid van Mara en Esther, wat zal ik ze missen en de rest is van onze schilderkunsten. Ik zal na woensdag wat foto’s van Vithja op de website zetten.En ook nog 2 filmpjes van een echte vrijdag middag :)

Volgende maand alleen en in augustus nieuwe vrijwilligers. Eind september waarschijnlijk open en daarna kan je me opvegen ;-)

Veel liefs, broer hele fijne avond met de familie, ik zal aan jullie denken.

Maart
Ps Stef wat fijn om je even gesproken te hebben
Pss Charlotte (nichtje), wat een fantastisch nieuws!!
Psss Lieve Dorien, bedankt voor je berichtje de vorige keer
pssss Lieve El we skype echt deze week, Fannie kan al bijna lopen!