Update
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
09 Juni 2020 | Nederland, Amsterdam
Lieve mensen,
Nu de rust weer een beetje is terug gekeerd eindelijk weer een verslag van mij. Dit keer niet vanuit India maar Nederland. Ik hoop dat iedereen in goede gezondheid dit bericht leest.
Toen de corona eind maart in India begon uit te breken was het voor mij niet veilig meer om te blijven. Gezien ik in het verleden meerdere hart infecties heb opgelopen en een hart operatie heb gehad toen ik klein was, behoor ik tot de risico groep.
Als ik nu terug denk zie ik dat de kinderen het aanvoelden dat er iets ging gebeuren. Chitra, een van de oudsten en waar ik het langste mee samen ben, bleef maar in mijn buurt en toen uiteindelijk de taxi aankwam om mij weg te brengen wilde ze mij niet loslaten. Ze bleef mij vasthouden. Het ontroert mij weer als ik er weer aan terug denk.
Mijn terugvlucht naar Nederland was er een om nooit te vergeten. Ik zat met 4 mensen in een vliegtuig.
In Koni ging het in eerste instantie nog heel goed, maar toen daar de lockdown werd ingesteld, kregen wij van hogerhand te horen dat de kinderen naar huis moesten. Het was niet veilig meer om zoveel kinderen bij elkaar te hebben en daarnaast moesten we zorgen dat de staff naar hun familie terug kon. Het was voor Shobha en Chetena en voor de kinderen heel moeilijk. We hebben uiteindelijk voor iedereen een plek kunnen vinden, al weten we dat de omstandigheden van meerdere kinderen niet optimaal is. De kinderen wisten gelukkig al wel dat de zomervakantie eraan zat te komen, maar dat het zo lang zou duren, wist niemand. Shobha en Chetena krijgen wekelijks telefoon met de vraag wanneer de kinderen terug kunnen komen naar Koni. Maar het mag nog niet van de regering, ook alle scholen zijn nog dicht.
Gelukkig had ik in januari een handleiding/boek gemaakt (en vertaald) voor de ouders met alle informatie over de kinderen, hoe ze deze kunnen begeleiden, wat belangrijk is om op te letten, hoe ze de kinderen moeten verzorgen etc. Shobha en Chetena hebben de handleiding met de ouders doorgenomen toen ze de kinderen kwamen halen.
Ik heb veel contact met Shobha. Ze houdt zich goed en Chetena ook, maar corona is zich nu snel aan het verspreiden en vele mensen hebben hun baan verloren en hebben het zwaar. Shobha helpt waar het kan. Ook zorgen wij, als Stichting, goed voor de staff, zodat zij genoeg geld hebben om eten te kopen voor hun kinderen.
Ik heb vertrouwen dat het met de kinderen goed gaat, ik voel ze heel dichtbij. En ik weet dat de jaren in Koni de kinderen een prachtig fundament van liefde en kracht hebben gegeven die ze nu bij zich dragen.
Ik ben nu nog in Amsterdam. Als de grenzen weer opengaan en het voor mij veilig genoeg is om terug te gaan ga ik meteen. Ik hoop dat dat rond eind juli zal zijn. En dan zorg ik dat we alle kinderen weer in Koni terug krijgen, zodat we ons werk kunnen voorzetten. Ik denk wel dat er veel veranderd zal zijn in India, na dit alles. De gevolgen zijn nu nog niet te overzien, maar ik houd mijn hart vast. Hopelijk kunnen we dan als Stichting niet alleen iets betekenen voor onze kinderen in Koni, maar ook voor andere kinderen met een beperking in ons gebied waarvoor de hulp zo hard nodig is.
Liefs en het volgende bericht komt hopelijk weer uit India!
Maartje
Hieronder een paar leuke filmpjes van de kinderen.
Nu de rust weer een beetje is terug gekeerd eindelijk weer een verslag van mij. Dit keer niet vanuit India maar Nederland. Ik hoop dat iedereen in goede gezondheid dit bericht leest.
Toen de corona eind maart in India begon uit te breken was het voor mij niet veilig meer om te blijven. Gezien ik in het verleden meerdere hart infecties heb opgelopen en een hart operatie heb gehad toen ik klein was, behoor ik tot de risico groep.
Als ik nu terug denk zie ik dat de kinderen het aanvoelden dat er iets ging gebeuren. Chitra, een van de oudsten en waar ik het langste mee samen ben, bleef maar in mijn buurt en toen uiteindelijk de taxi aankwam om mij weg te brengen wilde ze mij niet loslaten. Ze bleef mij vasthouden. Het ontroert mij weer als ik er weer aan terug denk.
Mijn terugvlucht naar Nederland was er een om nooit te vergeten. Ik zat met 4 mensen in een vliegtuig.
In Koni ging het in eerste instantie nog heel goed, maar toen daar de lockdown werd ingesteld, kregen wij van hogerhand te horen dat de kinderen naar huis moesten. Het was niet veilig meer om zoveel kinderen bij elkaar te hebben en daarnaast moesten we zorgen dat de staff naar hun familie terug kon. Het was voor Shobha en Chetena en voor de kinderen heel moeilijk. We hebben uiteindelijk voor iedereen een plek kunnen vinden, al weten we dat de omstandigheden van meerdere kinderen niet optimaal is. De kinderen wisten gelukkig al wel dat de zomervakantie eraan zat te komen, maar dat het zo lang zou duren, wist niemand. Shobha en Chetena krijgen wekelijks telefoon met de vraag wanneer de kinderen terug kunnen komen naar Koni. Maar het mag nog niet van de regering, ook alle scholen zijn nog dicht.
Gelukkig had ik in januari een handleiding/boek gemaakt (en vertaald) voor de ouders met alle informatie over de kinderen, hoe ze deze kunnen begeleiden, wat belangrijk is om op te letten, hoe ze de kinderen moeten verzorgen etc. Shobha en Chetena hebben de handleiding met de ouders doorgenomen toen ze de kinderen kwamen halen.
Ik heb veel contact met Shobha. Ze houdt zich goed en Chetena ook, maar corona is zich nu snel aan het verspreiden en vele mensen hebben hun baan verloren en hebben het zwaar. Shobha helpt waar het kan. Ook zorgen wij, als Stichting, goed voor de staff, zodat zij genoeg geld hebben om eten te kopen voor hun kinderen.
Ik heb vertrouwen dat het met de kinderen goed gaat, ik voel ze heel dichtbij. En ik weet dat de jaren in Koni de kinderen een prachtig fundament van liefde en kracht hebben gegeven die ze nu bij zich dragen.
Ik ben nu nog in Amsterdam. Als de grenzen weer opengaan en het voor mij veilig genoeg is om terug te gaan ga ik meteen. Ik hoop dat dat rond eind juli zal zijn. En dan zorg ik dat we alle kinderen weer in Koni terug krijgen, zodat we ons werk kunnen voorzetten. Ik denk wel dat er veel veranderd zal zijn in India, na dit alles. De gevolgen zijn nu nog niet te overzien, maar ik houd mijn hart vast. Hopelijk kunnen we dan als Stichting niet alleen iets betekenen voor onze kinderen in Koni, maar ook voor andere kinderen met een beperking in ons gebied waarvoor de hulp zo hard nodig is.
Liefs en het volgende bericht komt hopelijk weer uit India!
Maartje
Hieronder een paar leuke filmpjes van de kinderen.
-
09 Juni 2020 - 15:27
Roeland:
Lieve Maartje,
Gelukkig heb ook jij een vooruitziende blik gehad door het maken van een handboek voor en over elk kind. Hopelijk kunnen de ouders hiermee steun geven aan de kinderen. Het is helemaal te begrijpen, dat je ook aan jezelf hebt gedacht door naar Nederland te gaan. Als voorzitter van de KBO (ouderen organisatie) in Eersel met ongeveer 950 leden, merk ik de beperkingen voor de ouderen die, evenals ikzelf, behoren tot de risicogroep. Alle evenementen zijn afgelast en ook de verenigingsruimte is gesloten. Afwachten wat de tijd gaat brengen, maar alles komt goed...
Hopelijk kun je weer snel afreizen en zal de situatie dermate verbetert, dat de kinderen weer naar Koni kunnen.
Succes, maar blijf ook denken aan je eigen gezondheid.
Lieve groet, oom Roeland -
09 Juni 2020 - 16:01
Joop En Doortje:
Hoi Maartje,
Wat een verhaal zeg. Ik kan me goed voorstellen dat je nu graag bij je kids had willen zijn,maar je moet nu eerst aan jezelf denken.
We moeten er maar op vertrouwen dat het goed zal komen.de tijd zal het leren.
Helaas kunnen wij je niet helpen aan een huisje in Amsterdam,dat is te ver bij ons vandaan.
We wensen je overal veel geluk bij.
Knuffel van Joop en Doortje -
09 Juni 2020 - 17:45
Rob:
Mocht je verlegen zitten om een verblijfplaats in Mijdrecht laat het dan weten -
09 Juni 2020 - 22:47
Hubertine Van Buul:
Hallo Maartje, jammer genoeg heb ik geen connecties in Amsterdam.
Probeer een beetje van je verblijf te genieten. Wanneer je weer naar India kunt, zul je het weer druk genoeg krijgen.
Succes met het zoeken,
Vr.gr. Hubetine -
10 Juni 2020 - 10:52
Charlotte:
Lieve Maartje. Hoe vervelend van de ene kant mag je toch blij zijn dat je op tijd de beslissing heb genomen om naar Nederland te komen. Waarschijnlijk met de laatste vlucht.
En ik kan me voorstellen dat je zeker graag in Koni was nu maar het is even niet anders. Hopelijk kun je over niet al te lange tijd weer daar naar toe en kunnen ook de kinderen weer komen.
Succes met het vinden van een woning.
Liefs tante Charlotte -
11 Juni 2020 - 12:41
Birgitte Van Groeningen :
och , wat ontroerd me het filmpje door nu te weten dat ze allemaal ergens" alleen" zijn . Wat is er veel gebeurd sinds de uitbraak van Corona , overal is het voelbaar en zeker in India , waar de chaos soms heel groots is .Ook al mijn prachtige herinneringen en de diepe verbondenheid met Koni ,waar deze kinderen zo happy zijn / waren met het geweldige team is extra voelbaar door het gemis , dat het daar nu stil is . Iedereen zal het op zijn /haar eigen wijze voelen , de kindertjes , de staf ,de teachers, maar Maartje toch wel heel in het bijzonder . Fijn dat we als gezin er hier in Nederland , zo goed als het kan, er voor Maartje kunnen zijn .
Wat zou het fijn zijn als "dat wondertje" langs zou komen , dat iemand een plek in Amsterdam voor haar zou weten . We blijven vertrouwen hebben dat het gaat lukken , liefs je mams. -
11 Juni 2020 - 19:36
Jan Willem:
Hoi Maartje. Goed dat je veilig(er) in Nederland bent. Ik hoop vurig dat het met de kinderen goed zal gaan. Ik heb gekozen om in India te blijven. Kom alsjeblieft niet te snel terug, het gaat hier niet goed. Eigenlijk moet er eerst een vaccin beschikbaar zijn. Het aantal besmettingen neemt snel toe. Relatief lichtpuntje is dat er in verhouding weinig sterfte is. De ziekenhuizen liggen vol. Patienten worden geweigerd. Particuliere ziekenhuizen vragen exorbitante bedragen.
John.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
