De regentijd
Door: maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
01 Augustus 2016 | India, Kundapura Railway Station
Net terug uit Udupi, visum verlenging weer aangevraagd voor een jaar, en het blijft altijd spannend. Over 3 weken hoor ik meer. Ook boodschappen gedaan voor de kinderen. Dat doen we nog steeds in Udupi, helaas is er in Kundapur in de afgelopen 9 jaar veel bijgekomen, maar nog geen echte supermarkt. Grote boodschappen doen we dan nog steeds een uurtje verderop. Het meeste geld besteed ik nog steeds aan luiers. De ‘grote’, zoals Pavan van 15, past nog net in pampers xxl, maar dat duurt niet lang meer. Greshma van 14, Rakshita van 19, zijn ondertussen allemaal volwassen geworden en gebruiken de luiers, pampers xl, maar ook daar zullen ze snel uitgroeien..Gelukkig is in India voor alles een oplossing, maar terug naar de lappendoeken als maandverband, (zoals de helpervrouwen hier nog doen), gaan we niet!
Terwijl in Amsterdam velen genieten van mooie festivals, genieten wij hier eindelijk weer van een beetje zon. Zoals altijd begon op 1 juni de moesson hier in Kundapur. Het regent dan niet zomaar maar dagen achter elkaar. Heel Koni even op zijn kop, dagen lang bijna geen stroom en alles overstroomt! Gelukkig zijn we nu alweer 2 maandjes verder en gewend aan de muggen, de natte kleren (want niets wordt meer droog) en het water dat door de muren naar buiten komt etc. Elk jaar roep ik: dit is mijn laatste moesson, maar ik ben er nog altijd . De kinderen spelen nu heerlijk buiten, de meeste verkleed en in hun eigen wereldje. Het is zo bijzonder om te zien, hoe de kinderen zich ontwikkelen, met een eigen sterke wil en eigenwijze karakters. Er gebeurd hier zoveel, elke dag is anders, elke dag is een beleving. Het is niet dat ik word geleefd, maar ik word wel heel erg in het NU getrokken door de kinderen. En dat maakt het leven hier heel fijn.
Ik ben zelf even in Nederland geweest voor een prachtige training en voor de komst van mijn neefje, Tobi. Heel bijzonder. Wel gek om nu weer zo ver weg te zijn, als ik straks weer in Nederland ben, is hij alweer 6 maanden oud. Ik weet nog toen ik in Indonesië en Canada woonde, hoe moeilijk contact was, in Canada hadden wij thuis nog niets eens een computer met internet; ik schreef brieven en belde 1 keer in de maand collect call naar huis, gelukkig is dat nu allemaal anders!
Ook mocht ik in Nederland weer even meekijken met Heidi en ik kreeg weer tips van Hedianne. Zo fijn dat ik op afstand geholpen word met het lesgeven (Leespraat). Het lesgeven blijft voor mij de grootste uitdaging. Voor de groep staan, is voor mij niet meer dan normaal en komt zo natuurlijk. De kinderen genieten nog steeds het meeste als ik de yoga voorbereid. Maar mijn eigen uitdaging ligt hem in het individueel begeleiden van de kinderen. Echt kijken en leren luisteren naar wat het kind laat zien en verteld en daarop inspringen vind ik een hele kunst! Ik zou ook nog zo graag met iemand willen werken die echt voor de klas staat, ik denk dat dat voor ons zo’n aanwinst zou kunnen zijn. Wie weet gebeurd dat nog!
Over 2 weken krijg ik bezoek uit Nederland, van Marlijn en haar zoon Berend, dan ga ik weer twee weekjes wonen op Koni, bij de kinderen. Heel veel zin in. Ook zal ik dan eindelijk weer langs Kishor gaan, veelte lang geleden. Annaja is gelukkig wel weer terug bij ons en zo ook een nieuw jongetje: Sujay. Sujay, heeft het down syndroom en is al 10 jaar, een hele hand vol, want hij heeft van thuis niets meegekregen en mocht alles..
Kortom alles gaat eigenlijk heel goed in Koni. Bedankt lieve sponsors voor alle donaties afgelopen maanden, we kunnen weer even vooruit.
Liefs
https://m.youtube.com/watch?v=J-sDV-pUQEg
Onze gegevens:
Stichting Japthi Mijdrecht
Postulaat 20
3641 NE Mijdrecht
IBAN nummer:
NL76 RABO 0148 119530
BIC code:
BIC RABONL2U
ANBI nummer 820078207
Terwijl in Amsterdam velen genieten van mooie festivals, genieten wij hier eindelijk weer van een beetje zon. Zoals altijd begon op 1 juni de moesson hier in Kundapur. Het regent dan niet zomaar maar dagen achter elkaar. Heel Koni even op zijn kop, dagen lang bijna geen stroom en alles overstroomt! Gelukkig zijn we nu alweer 2 maandjes verder en gewend aan de muggen, de natte kleren (want niets wordt meer droog) en het water dat door de muren naar buiten komt etc. Elk jaar roep ik: dit is mijn laatste moesson, maar ik ben er nog altijd . De kinderen spelen nu heerlijk buiten, de meeste verkleed en in hun eigen wereldje. Het is zo bijzonder om te zien, hoe de kinderen zich ontwikkelen, met een eigen sterke wil en eigenwijze karakters. Er gebeurd hier zoveel, elke dag is anders, elke dag is een beleving. Het is niet dat ik word geleefd, maar ik word wel heel erg in het NU getrokken door de kinderen. En dat maakt het leven hier heel fijn.
Ik ben zelf even in Nederland geweest voor een prachtige training en voor de komst van mijn neefje, Tobi. Heel bijzonder. Wel gek om nu weer zo ver weg te zijn, als ik straks weer in Nederland ben, is hij alweer 6 maanden oud. Ik weet nog toen ik in Indonesië en Canada woonde, hoe moeilijk contact was, in Canada hadden wij thuis nog niets eens een computer met internet; ik schreef brieven en belde 1 keer in de maand collect call naar huis, gelukkig is dat nu allemaal anders!
Ook mocht ik in Nederland weer even meekijken met Heidi en ik kreeg weer tips van Hedianne. Zo fijn dat ik op afstand geholpen word met het lesgeven (Leespraat). Het lesgeven blijft voor mij de grootste uitdaging. Voor de groep staan, is voor mij niet meer dan normaal en komt zo natuurlijk. De kinderen genieten nog steeds het meeste als ik de yoga voorbereid. Maar mijn eigen uitdaging ligt hem in het individueel begeleiden van de kinderen. Echt kijken en leren luisteren naar wat het kind laat zien en verteld en daarop inspringen vind ik een hele kunst! Ik zou ook nog zo graag met iemand willen werken die echt voor de klas staat, ik denk dat dat voor ons zo’n aanwinst zou kunnen zijn. Wie weet gebeurd dat nog!
Over 2 weken krijg ik bezoek uit Nederland, van Marlijn en haar zoon Berend, dan ga ik weer twee weekjes wonen op Koni, bij de kinderen. Heel veel zin in. Ook zal ik dan eindelijk weer langs Kishor gaan, veelte lang geleden. Annaja is gelukkig wel weer terug bij ons en zo ook een nieuw jongetje: Sujay. Sujay, heeft het down syndroom en is al 10 jaar, een hele hand vol, want hij heeft van thuis niets meegekregen en mocht alles..
Kortom alles gaat eigenlijk heel goed in Koni. Bedankt lieve sponsors voor alle donaties afgelopen maanden, we kunnen weer even vooruit.
Liefs
https://m.youtube.com/watch?v=J-sDV-pUQEg
Onze gegevens:
Stichting Japthi Mijdrecht
Postulaat 20
3641 NE Mijdrecht
IBAN nummer:
NL76 RABO 0148 119530
BIC code:
BIC RABONL2U
ANBI nummer 820078207
-
01 Augustus 2016 - 17:40
Charlotte:
Gelukkig kun je het spreekwoord, na regen komt zonneschijn, bij jou letterlijk nemen. Maar kan me voorstellen hoe erg dat is. Niet alleen die regen maar alles bij daar bij komt.
Leuke foto's weer. En zo te zien is iedereen gelukkig daar. En dat voor het grootste deel door jou.
Het ga je goed.
Liefs Charlotte
-
01 Augustus 2016 - 20:10
Thoonen:
Hoi,Maartje,
Weer een leuk verslag.gefeliciteerd met je neefje Tobin.Zo zie je maar,overal gaat alles gewoon door. Wel leuk dat je hier was met zijn geboorte.
Hopelijk krijg je een gunstig bericht betreffende je visum,want zoals ik begrijp ben je nog niet van plan om daar te stoppen.maarja,jij zoekt toch steeds weer naar nieuwe uitdagingen.wij wensen je hierbij veel inspiratie toe.
Veel groetjes van ons,
Joop en Doortje -
01 Augustus 2016 - 20:29
Joey:
Hallo Maartje,
vandaag heb ik met veel plezier al jouw reisverslagen vanaf het begin tot aan nu gelezen. Prachtig om te lezen hoe jij en Shobha je volledig geven voor de kinderen en fijn dat je alles zo nauwkeurig bij hebt gehouden. Wat hebben jullie ondanks allerlei uitdagingen al ontzettend veel bereikt! Mooi om te zien hoe jullie in de loop der jaren steeds stap voor stap verbeteringen door zijn blijven voeren en de kinderen zich gaandeweg steeds verder hebben ontwikkeld.
Ik had al heel veel zin om volgend jaar maart naar India te komen om in Koni te helpen, maar nu kan ik al helemaal bijna niet meer wachten en ik beschouw het als een eer dat ik straks mijn steentje bij mag dragen aan het welzijn van de kinderen.
Proficiat met je neefje en hopelijk komt ook dit jaar je visum weer goed!
Groetjes, Joey -
02 Augustus 2016 - 11:06
Koos:
Lieve Maart, ik zie wel eens foto's of video's van Marc als het daar zo regent. Bij jullie zal het ook wel zoiets zijn met die zweterige temperaturen. Maar alles gaat voorbij, om volgend jaar weer terug te komen. Je altijd toch overheersende enthousiaste mailen en je trots over de kinderen is heerlijk om te lezen. Deze week was een herhaling van Floortje in Nepal, die had 50 kinderen, ook zo mooi om te zien. Deze waren niet gehandicapt en vangen elkaar natuurlijk een heel eind samen op. Jij en dit meisje zijn toch wel heel speciaal voor mij.
Lieve Maart, de zo'n gaat weer schijnen bij jullie, hier regent het nu, na een prachtige zomerse week. Wij zaten in het museum en hadden iedere dag meer als 600 bezoekers. Een heel gezellige boel, al is het dan flink aanpoten.
Liefs van mij en Annie -
02 Augustus 2016 - 11:16
Mieke:
Hoi Maartje,
Je blijft positief. Wij zijn enkele maanden geleden weer teruggekomen uit India en ik ben nog steeds positief. Maar zo nu en dan is het ook heel hard, de confrontatie aangaan met "dingen" die voor ons vanzelfsprekend zijn, maar in India niet.
Groetjes, Mieke
-
03 Augustus 2016 - 13:58
Roland Van Tulder:
Mooi te lezen hoe het gaat. De zware moesson tijd en toch doorzetten.
Veel respect voor het belangrijke werk dat je verricht.
De jaarlijkse bijdrage is weer onderweg.
Succes, Roland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
