Pakketjes!

Omringd door 30 tassen vol met kleding schrijf ik nu dit mailtje, de grootste tas is voor Japthi, maar maar er zijn ook tassen voor de kleine dorpjes hier aan de rivier, waar de arme vissers-families wonen. Een andere tas is voor de tent mensen. De mensen die in tenten langs de weg wonen. En er is zelfs een tas voor de oude mensen in het dorp Japthi,waar niemand meer naar omkijkt( een bejaardentehuis kennen ze hier niet.En het mooiste is dat wij ( Shobha en ik) dit binnenkort (tijdens het festival) allemaal aan hun gaan geven, het wordt dan echt een dag dat we met de auto langs de mensen zullen gaan en hun gaan blij maken, wat is er nou mooier dan dat!?
Één tas bewaren we. Over 3 weken, als Natas hier is, gaan we samen naar een klein dorpje reizen, hoog in de bergen waar het koud is, en geven we de truien en de jassen aan de mensen die het echt nodig hebben.

Ik heb gister namelijk een pakketje binnengekregen, (het koste wat moeite, omdat men nu in India heel moeilijk doet over buitenlandse pakketjes, niet zo gek met al de bomaanslagen), maar ik kreeg dus 7 tassen, van gemiddeld 19 kilo, vol met kleding !!!!
Ongelooflijk bedankt Jackie!
Weet je wat nou het leukste was van het uitpakken? De kleding rook naar Nederlands wasmiddel, heerlijk, wat geuren al niet met je kunnen doen, ik was weer even thuis.

Op Japthi gaat het heel goed, met het geld van Llink en Liesbeth hebben we donderdag goed inkopen gedaan en ik ga dinsdag naar het ziekenhuis met de jongens. Vooral Kishore en Jaya Kumar blijven last houden van zware epileptische aanvallen. Nou is dat opzicht niet zo erg, maar meestal vallen ze zo ongelukkig dat hun hoofd nu vol met hechtingen zit. Ik wil proberen of ze in het ziekenhuis een speciale helm voor hun kunnen maken, zodat hun hoofd wordt beschermd (de motorhelm is toch niet ideaal).

Morgen komen er 3 nieuwe kinderen langs die eventueel naar Japthi komen. Op eentje ben ik nu al verliefd, een jongetje van 6 jaar met het down syndroom. Shobha en ik hebben de kinderen eerst thuis bezocht om te zien hoe hun situatie is, normaal gesproken zou ik een kind nooit uit de thuis situatie willen halen, maar voor deze kinderen zou Japthi een beter thuis zijn. We wachten af.

Lang verhaal dit keer, maar ook veel te vertellen. En het beste nieuws: De stichting is in de maak...

liefs
Maart

Ps Ik wil bij deze nogmaals de mensen bedanken die op Japthi hebben gestemd
Pss zie fotos: de jongens staan voor de nieuwe geschilderde muur, al de tassen met kleding!