India..
Door: maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
05 Juli 2008 | India, New Delhi
Goedemorgen lieve mensen,
Dit land blijft me telkens weer verbazen, gelukkig doe ik dat mezelf af en toe ook. Ik vertel niet alles wat er hier allemaal gebeurd, de verhalen zijn lang en niet altijd even leuk om te horen. Maar vanaf vorige week heb ik me voorgenomen het leven hier in India weer even geheel positief te zien. Dat lukt niet altijd, maar ik doe mijn best. En ik zat laatst te denken, dat wat ik nu doe eigenlijk altijd al mijn wens is geweest en ik denk dat het best bijzonder is, te kunnen zeggen dat je iets doet wat je altijd al graag hebt willen doen.
Vanochtend reed ik samen met Shobha naar een dorpje buiten Kundapur, op zoek naar weer een nieuwe helpervrouw voor de nacht. Alles is nu zo groen, de regen is vreselijk, maar het maakt India prachtig. Onderweg zie je al de vrouwen werken op de sawa's, steeltje voor steeltje planten ze de rijst in de grond. Toen we aan kwamen in het dorpje, ver weg van de bewoonde wereld, is het eerst totaal verlaten, maar dan zien de mensen mij, en dan komen opeens overal opa's en oma's en kinderen vandaan, de opa en oma's zien eruit alsof ze uit een andere wereld komen, hier en daar een bruine tand en ze kunnen je amper aankijken omdat hun ruggen zo verbogen zijn. En maar lachen en praten tegen mij, snap er natuurlijk niets van. Maar goed heel misschien hebben we weer een helpervrouw voor een maandje ( het werken met gehandicapten is het laagste werk wat je kan doen..). Ook de helpervrouw wordt deels betaald met geld uit NL.
De kinderen gaan gelukkig allemaal weer goed, Pavan, Kishor en Jaya waren heel ziek vanwege de nieuwe medicijnen voor hun epilepsie, die dokters!!! Kis en Pavan konden niet eens meer lopen, de dosis was veelte hoog. De nieuwe Duitse jongen is ermee gestopt, dus Jorn en ik zijn weer alleen, en de sfeer is weer helemaal terug. Ook heb ik iemand kunnen aannemen (Indiaans meisje), met het geld uit NL, voor hopelijk een paar maanden. De aanklacht tegen Kutti loopt, maar ik merk nog steeds geen verschil, eindeloos verhaal. Ik slaap weer veel bij de kinderen omdat er 's avonds niemand is. Vanavond ben ik helemaal alleen, dus alle ramen en deuren dicht en tussen de kinderen liggen. Vermoeiend, maar het is het waard.
En woensdag zie ik eindelijk Janneke weer. Ik droom veel over Nederland en mis het nu echt. Maar ik ben heel blij dat zij komt, dat maakt een hoop goed. Ze is 10 dagen in Kundapur en daarna gaat ze naar Thailand. Ik zie haar dan weer in Thailand, want ik moet mijn visum verlengen voor opnieuw 6 maanden.
Geniet van de zomer, ik denk aan jullie.
Veel liefs Maart
ps Sabine gefeliciteerd vandaag
pss Tante als u dit leest, sterkte!
psss Anne Claire en iedereen die iets heeft gestuurd of gestort, de kinderen zijn jullie nog steeds zo dankbaar en ik ook.
Dit land blijft me telkens weer verbazen, gelukkig doe ik dat mezelf af en toe ook. Ik vertel niet alles wat er hier allemaal gebeurd, de verhalen zijn lang en niet altijd even leuk om te horen. Maar vanaf vorige week heb ik me voorgenomen het leven hier in India weer even geheel positief te zien. Dat lukt niet altijd, maar ik doe mijn best. En ik zat laatst te denken, dat wat ik nu doe eigenlijk altijd al mijn wens is geweest en ik denk dat het best bijzonder is, te kunnen zeggen dat je iets doet wat je altijd al graag hebt willen doen.
Vanochtend reed ik samen met Shobha naar een dorpje buiten Kundapur, op zoek naar weer een nieuwe helpervrouw voor de nacht. Alles is nu zo groen, de regen is vreselijk, maar het maakt India prachtig. Onderweg zie je al de vrouwen werken op de sawa's, steeltje voor steeltje planten ze de rijst in de grond. Toen we aan kwamen in het dorpje, ver weg van de bewoonde wereld, is het eerst totaal verlaten, maar dan zien de mensen mij, en dan komen opeens overal opa's en oma's en kinderen vandaan, de opa en oma's zien eruit alsof ze uit een andere wereld komen, hier en daar een bruine tand en ze kunnen je amper aankijken omdat hun ruggen zo verbogen zijn. En maar lachen en praten tegen mij, snap er natuurlijk niets van. Maar goed heel misschien hebben we weer een helpervrouw voor een maandje ( het werken met gehandicapten is het laagste werk wat je kan doen..). Ook de helpervrouw wordt deels betaald met geld uit NL.
De kinderen gaan gelukkig allemaal weer goed, Pavan, Kishor en Jaya waren heel ziek vanwege de nieuwe medicijnen voor hun epilepsie, die dokters!!! Kis en Pavan konden niet eens meer lopen, de dosis was veelte hoog. De nieuwe Duitse jongen is ermee gestopt, dus Jorn en ik zijn weer alleen, en de sfeer is weer helemaal terug. Ook heb ik iemand kunnen aannemen (Indiaans meisje), met het geld uit NL, voor hopelijk een paar maanden. De aanklacht tegen Kutti loopt, maar ik merk nog steeds geen verschil, eindeloos verhaal. Ik slaap weer veel bij de kinderen omdat er 's avonds niemand is. Vanavond ben ik helemaal alleen, dus alle ramen en deuren dicht en tussen de kinderen liggen. Vermoeiend, maar het is het waard.
En woensdag zie ik eindelijk Janneke weer. Ik droom veel over Nederland en mis het nu echt. Maar ik ben heel blij dat zij komt, dat maakt een hoop goed. Ze is 10 dagen in Kundapur en daarna gaat ze naar Thailand. Ik zie haar dan weer in Thailand, want ik moet mijn visum verlengen voor opnieuw 6 maanden.
Geniet van de zomer, ik denk aan jullie.
Veel liefs Maart
ps Sabine gefeliciteerd vandaag
pss Tante als u dit leest, sterkte!
psss Anne Claire en iedereen die iets heeft gestuurd of gestort, de kinderen zijn jullie nog steeds zo dankbaar en ik ook.
-
05 Juli 2008 - 11:03
Charlotte:
Lieve Maart, wat een nattigheid daar en wij maar mopperen als het hier een dagje regent.
Je krijgt het zeker niet kado daar, maar gelukkig is het wel wat je altijd hebt willen doen. Dan wordt alles toch wat draaglijker. Ik kan me goed voorstellen dat je het heel fijn vind als Janneke straks ook dar is. Geniet ervan zo samen met je zus daar te kunnen werken.
Heel veel sterkte maar weer.
Lieve groet vanuit M'burg. Charlotte
-
05 Juli 2008 - 18:25
Malou:
Lieve Maart, Janneke komt...dat vind ik zo leuk voor jullie! Ik wens jullie beiden dan ook zo veel plezier, geniet van het land, maar vooral van elkaar! Spaar, neem, verzamel weer veel veilige en fijne energie voor de maanden die komen. Geef Janneke ook een dikke pakkerd van me. Liefs Malou -
05 Juli 2008 - 18:27
Malou:
Ik ben trouwens weer in Nederland, na een dag meteen fulltime begonnen met werken, maar dat vind ik eigenlijk alleen maar hartstikke leuk. Afrika heeft me zoveel goeds gedaan, ik ben gelukkig, dus waarom zou ik dat niet blijven uitstralen, ook in Nederland. Nog 2 weekjes en dan heb ik vakantie. Liefs -
06 Juli 2008 - 19:05
Koos:
Lieve Maart, kijk vooruit en tel je dagen af..... en daar is dan je zus, ik gun je zo graag iets bekends uit nederland, om weer even iets van "thuis" te kunnen voelen. Van mij alleen maar lof voor hoe jij met alles omgaat. liefs Koos -
06 Juli 2008 - 21:19
Je Mams:
dag lieverd ,heerlijk nog 2 dagen en dan zie je eindelijk, na bijna een jaar, Janneke . Ik ga ze weg brengen met papa samen zodat ik zeker weet dat we iets van haar laatste zenuwen kunnen verhelpen (Of ook niet ?). Het zal spannend voor haar zijn zo`n reis alleen ,maar 24 uur later zien jullie dan toch elkaar .Ik gun jullie een hele fijne tijd samen en vooral lekker bij kletsen met mogelijk een glaasje bier en sigaretje ,wat toch altijd beter smaakt met een dierbare naast je.Lieverd ,ik wens je wederom een nieuwe periode toe ,waarin al je werk wat je al gedaan hebt, vruchten mag gaan afwerpen .BLijf erin geloven ,dat doen wij, vanaf een afstand zeker .Liefs je mams Birgitte -
07 Juli 2008 - 08:12
Jolanda:
Lieve Maartje, mooie gedachte hoor, dat je dit altijd al wilde doen en dat je daar blij van wordt. Hartstikke goed! Denk regelmatig aan jouw leven met de kinderen daar en het maakt mij ook blij dat er mensen zijn zoals jij. Liefs en tot een volgende groet. Heb het fijn met Janneke.
Jolanda uit Maarssen -
07 Juli 2008 - 09:07
Jos:
Hallo Maartje, je kent mij niet maar ik volg je sinds de documentaire een tijd geleden.
Nu heb ik de meeste berichten weer eens terug gelezen, ik hoopte een rekeningnummer te vinden waarop ik jou kan steunen. Maar ik heb deze niet gevonden. Zou je deze nog een keer kunnen vermelden. Misschien bij de tips?
Alvast bedankt en ik vind jou een kanjer. Geweldig wat je doet, groet Jos Uittenbogerd-Nederveld -
07 Juli 2008 - 10:35
Janneke:
potverdorrie, ben er bijna! zo beginnen met pakken, wel raar hoor (en stiekem doodeng) maar heb een hoop verhalen en nu al zin om te vertellen..! tot overmorgen! kuskus -
08 Juli 2008 - 06:19
Koos:
Morgen is je zus erdan, ik wil jullie nog even een hele fijne tijd toewensen. Mens wat zullen jullie veel te kletsen hebben. geniet er samen van. Liefs en een dikke kus voor jullie beide. Koos -
08 Juli 2008 - 08:29
Roeland:
Lieve Maartje,
Nu mijn vakantie is begonnen maar weer even de tijd genomen jouw berichten te lezen. Het was weer even geleden. Ik ben blij, dat het je goed gaat en je nog steeds overtuigd bent van de goede zaak en je roeping voor dit zware, maar zeer veel voldoening gevend werk. Nogmaals: mijn petje af voor je doorzettingsvermogen. Als ik dit schrijf is Janneke misschien al aangekomen. Veel groeten ook voor haar en ik wens jullie een hele mooie tijd. Geniet van elkaar en dat stukje Nederland dat zij meebrengt.
Liefs oom Roeland. -
09 Juli 2008 - 12:32
Oma Uit Boxtel:
Lieve Maartje, hoe maak je het? Ze ziet er goed uit op de foto's. En ik drink een lekker drankje. Heb jij die daar ook? Verder moet ik maar schrijven ( marjet)We zijn aan het wandelen geweest en zitten nu in het restaurant en bekijken jouw foto's, die oma heel mooi vindt. Wel veel regen en je bent iets dikker geworden..... Van het goed leven zeker daar.... Lieve Maart, ik hoop dat het snel weer wat droger wordt, maar mooi is het zeker. Geniet van je tijd met Janneke en tot maar weer snel. Dikke kus van oma en Marjet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
