om stil van te worden..

Drie dagen verder en de vakantie lijkt een eeuwigheid geleden. Zit weer midden in Japhti en laat ik een ding zeggen over dit land, het is prachtig, maar ik zal het echt nooit begrijpen..
De reacties van mensen komen nog steeds, geweldig. Het is voor mij zo raar, niemand heeft hier de film gezien of heeft het erover, ik probeer 's avonds nog wat mailtjes te lezen, maar dat duurt uren. Het is dus heel gek om allemaal te lezen en dan gaat het ook nog over mij.

En dan natuurlijk de toekomst. De film heeft zoveel teweeg gebracht dat ik nu echt moet gaan nadenken over wat ik wil gaan doen. Er zijn mensen die mij willen helpen Japhti over te nemen, een stichting op te zetten etc. maar ik zou het nooit over mijn hart kunnen verkrijgen hier dan na een jaar weer weg te gaan. Dus, dan zal ik hier moeten gaan wonen voor een jaartje of 2/3 en daar zit ik echt over na te denken..

Toen ik voor het eerst met Japhti begon, dacht ik meteen, hier moet iets gebeuren. Ik dacht dat het allemaal zo simpel was, een weeshuis overnemen, als je maar mensen achter je hebt staan. Ik had nooit echt verwacht dat ik geld zou ophalen, maar dat bleek te lukken en er staan ongelooflijk veel mensen achter Japhti. Alleen nu de rest nog. Ik heb dinsdag een gesprek gehad met Rakesh (het hoofd van FSL, mijn organisatie). Ik heb hem verteld wat ik graag zou willen doen:
Japhti runnen met FSL en de lokale bevolking en zorgen dat de kinderen een normaal leven kunnen leiden. Ik zou hier blijven en vrijwilligers van FSL zouden in het weeshuis kunnen werken, het is niet duur om hier te leven en er zijn genoeg mensen die dit project willen steunen, dus dan zou het een stichting worden. Lijkt allemaal heel logisch, dacht ik..
Rakesh was erg enthousiast, alleen concrete antwoorden over het overnemen Japhti, nee..(maar daar kan hij niets aan doen).
Vanochtend had ik een gesprek met iemand van de board. Ook aan hem heb ik het voorgesteld, maar van hem kreeg ik al helemaal geen direct antwoord, over 3 maanden wordt er een beslissing genomen. Dat is het nou precies in India, je weet niets zeker!! Het maakt niet uit welke vragen je stelt, ze zijn echt fantastisch in het ontwijken van de antwoorden. Ik heb ook ergens het gevoel dat er iets anders mee speelt, maar dat weet ik niet zeker. Iniedergeval gaat het heel wat tijd, energie, doorzettingsvermogen en ongelooflijk veel geduld kosten om er achter te komen of Japhti uberhaubt wel overgenomen kan worden. Mocht dat nou niet kunnen, heb ik met Rakesh ook besproken dat ik misschien zelf iets wil opzetten in Kundapur (want als ik ergens in India wil wonen, is het hier). En dan ga ik er natuurlijk alles voor doen om de kinderen daarnaar toe te krijgen.

De situatie in Japhti is nog niet veranderd. Ja, Kutti is niet meer het hoofd, maar woont gewoon nog steeds 1 mt naast Japhti (misschien zie het op de film, in het hutje waar we koken). Hij komt nog gewoon binnen en slaat de kinderen zodra we weg zijn. Het aller mooiste is nog, dat de keuken in het gebouw van hem is, de 2 lokaaltjes zijn van de board. Ik snap echt niets van dit land.

Nu nog even het goede nieuws, de meisjes komen terug! En de kids zijn blij en ik ben omdat zij dat zijn.
Nicole komt as zaterdag voor 1,5 wk en zal mij gaan helpen in Japhti. Daarna ben ik 2 weekjes alleen zonder andere vrijwilligers.
Ik hou jullie op de hoogte,

Liefs Maartje

ps. Concrete antwoorden op vragen kan ik dus nog niet geven, omdat ik zelf nog niets weet. Ik probeer zo snel mogelijk iets meer te weten te komen. Ik hoop dat de mensen met hun aanbiedingen nog even geduld met mij hebben
pss ik ben echt ontroerd door alle berichten en de opbrengst voor de kinderen is geweldig, dank