vervolg
Door: maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
14 November 2007 | India, New Delhi
7 uur dinsdagochtend en ik zit buiten voor Japhti. Melody en ik hebben weer een nacht bij de kleintjes geslapen. Eigenlijk zijn dit mijn mooiste momenten tot nu toe. Voor het slapen gaan liggen we met zijn allen te kijken naar King Kong op mijn laptop en dan vallen ze een voor een in slaap. Je realiseert je dan pas hoe klein ze zijn en hoe erg ze iemand nodig hebben.
Het verhaal, of eigenlijk, de nachtmerrie met Mr. Kutti is nog steeds bezig. Vrijdag hebben we de politie erbij gehaald maar die konden niets doen zonder zeggenschap van Rakesch (het hoofd van FSL), een van de belangrijkste personen in Kundapur. Er wordt ons van alles beloofd, maar er gebeurd niets.
De kinderen, Mel en ik hebben ons verhaal moeten doen tegenover de politie waar Mr Kutti bij was. Vreselijk. En uiteindelijk is er afgesproken dat hij overdag tot 6 uur in het gebouw mag, maar 's nachts voor de deur moet slapen. Het komt er dus gewoon op neer dat tot nu toe Mel, ik en de kinderen, elke dag met hem samen zijn en dat, als mel, Sujhatha en ik, hier niet zouden slapen, de kinderen gewoon weer alleen met hem zouden zijn. Je kan je kwaad maken ( heb ik genoeg gedaan), maar het maakt allemaal niets uit, en daar maak je in dit land alleen maar vijanden mee (die heb ik nu dus ook). Dus hier blijven tot hij wordt weg gestuurd is de enige oplossing.
Het is woensdag half 7 in de ochtend en ik ben weer in Japhti. Gister zijn de helft van de kinderen opgehaald,we snapte er niets van (ouders spreken alleen Kannada) en niemand van FSL was hier om ons te steunen. Vooral Melody had het erg moeilijk omdat ze niet weet of ze de kinderen nog gaat zien voor dat ze terug naar Frankrijk gaat. We staan er nu echt alleen voor en dat is best klote. Vandaag worden waarschijnlijk de laatste 2 meisjes opgehaald, en weg gebracht. Dan zijn we nog met 5 kinderen in Japhti en moeten we wachten tot Rakesch terug is, voor dat men iets kan doen om die klootzak van een Kutti weg te sturen.
Kan bijna niet geloven dat het allemaal echt is gebeurd. We hebben veel problemen met FSL en ga het steeds moeilijker vinden om met hen te blijven samenwerken. Het geld wat ik hen elke maand geef om hier te mogen zijn geef ik nu liever aan de kinderen of Sujhata. Maar goed, ik ben nu ook erg moe dus ik mag geen beslissingen nemen. Mel en ik gaan in de middag even rusten en vanavond mogen we weer naar Japthi. Dank voor al de lieve reacties.
Veel liefs
Maartje
Het verhaal, of eigenlijk, de nachtmerrie met Mr. Kutti is nog steeds bezig. Vrijdag hebben we de politie erbij gehaald maar die konden niets doen zonder zeggenschap van Rakesch (het hoofd van FSL), een van de belangrijkste personen in Kundapur. Er wordt ons van alles beloofd, maar er gebeurd niets.
De kinderen, Mel en ik hebben ons verhaal moeten doen tegenover de politie waar Mr Kutti bij was. Vreselijk. En uiteindelijk is er afgesproken dat hij overdag tot 6 uur in het gebouw mag, maar 's nachts voor de deur moet slapen. Het komt er dus gewoon op neer dat tot nu toe Mel, ik en de kinderen, elke dag met hem samen zijn en dat, als mel, Sujhatha en ik, hier niet zouden slapen, de kinderen gewoon weer alleen met hem zouden zijn. Je kan je kwaad maken ( heb ik genoeg gedaan), maar het maakt allemaal niets uit, en daar maak je in dit land alleen maar vijanden mee (die heb ik nu dus ook). Dus hier blijven tot hij wordt weg gestuurd is de enige oplossing.
Het is woensdag half 7 in de ochtend en ik ben weer in Japhti. Gister zijn de helft van de kinderen opgehaald,we snapte er niets van (ouders spreken alleen Kannada) en niemand van FSL was hier om ons te steunen. Vooral Melody had het erg moeilijk omdat ze niet weet of ze de kinderen nog gaat zien voor dat ze terug naar Frankrijk gaat. We staan er nu echt alleen voor en dat is best klote. Vandaag worden waarschijnlijk de laatste 2 meisjes opgehaald, en weg gebracht. Dan zijn we nog met 5 kinderen in Japhti en moeten we wachten tot Rakesch terug is, voor dat men iets kan doen om die klootzak van een Kutti weg te sturen.
Kan bijna niet geloven dat het allemaal echt is gebeurd. We hebben veel problemen met FSL en ga het steeds moeilijker vinden om met hen te blijven samenwerken. Het geld wat ik hen elke maand geef om hier te mogen zijn geef ik nu liever aan de kinderen of Sujhata. Maar goed, ik ben nu ook erg moe dus ik mag geen beslissingen nemen. Mel en ik gaan in de middag even rusten en vanavond mogen we weer naar Japthi. Dank voor al de lieve reacties.
Veel liefs
Maartje
-
14 November 2007 - 08:30
Bert:
Tjee, maartje.. ongelovelijk en roerend verhaal zeg.. zorg dat je die kerel snel wegkrijgt daar.. keep your head up en echt fantastisch wat je doet!
X
Bert -
14 November 2007 - 12:28
Rob:
ik zal een open reactie geven : wind je niet op, je hebt de ervaring van Indonesie achter je en je weet dat het nu eenmaal anders werkt daar. Ik zeg dit niet om je het idee te geven dat het niets gaat worden, maar JIJ gaat straks weer weg en ZIJ blijven daar en met zij bedoel ik iedereen.
De hr. Kutti (nou ja "heer") blijft daar wonen heeft misschien zelf kinderen etc etc. Maak je dus vooral niet TE druk, maar wacht af en probeer zo min mogelijk vijanden te maken, de raderen werken nu een maal langzamer in die landen. Hoe minder vijanden, hoe meer kans van slagen. Dat het verder een welhaast Kafkaiaanse ervaring is, liojkt me duidelijk. Ik wens je echt en oprecht heel veel sterkte toe, en ik mag wel zeggen dat er ook sprake is van bewondering. Keep up the good works !!!
Rob -
14 November 2007 - 15:47
Judith V B:
Dag lieve Maart, wijze woorden van Rob; hij zou zo maar eens gelijk kunnen hebben. Vooral dat van dat 'zorg ervoor zo min mogelijk (lees: geen) vijanden te maken'. Vertrouw op jezelf en het proces en weet dat het niet zal gaan zoals jij hoopt. Want jouw hoop ervaringen en referentiekader is vooral door Nederland bepaald. En das dus niet wat jou support nu daar... Blij elke dag een OEN (Open Eerlijk en Nieuwsgierig) en focus je op dat wat er wel is. Kleine stapjes. Grote veranderingen.
XXXXXXXXXX -
14 November 2007 - 18:31
Je Vader:
Via deze weg wil ook ik iedereen danken die Maartje van hieruit mentaal ondersteunt.
En lieve kind we weten ook allemaal op het dat we je proberen te steunen wij van hieruit praten. Maar jij moet het doen, jij moet de eerste emoties verwerken en gelukkig weet ik dat je het kunt; dat je de kracht in je hebt om op een goede manier je door deze crises heen te vechten.
Toi Toi Toi
-
14 November 2007 - 20:20
Koos:
Maart, blijf geloven in je zelf en weet, dat dat beetje vertrouwen wat melody en jij ze nu kunnen geven voor altijd in hun geheugen zal blijven. Liefs -
15 November 2007 - 08:31
Kieke:
Whoa....wat een eikel... dwijlen met de kraam open, dus. Hardstikke goed maart wat je doet, laat je niet uit het veld slaan. Vanuit malawi een hele dikke knuffel..... Pas goed op jezelf, maar onthoud 1 ding, je kan niet de hele wereld redden(ken het gevoel) maar het zijn de kleine dingen die het m doen!!!! Elk stapje is er 1 vooruit! kus kieke -
15 November 2007 - 15:43
Judith:
heey maart.. echt heftig verhaal zeg.. echt super dat je het zo voor die kinderen op neemt (want wie doet het anders).. heel veel succes er nog mee.. vind het echt heel knap wat je doet.. respect!!.. kus -
16 November 2007 - 09:48
Judith Roubos:
Lieve Maartje,
Wat een ongelofelijke toestand daar :-( !
Je zou ze toch......
Maar goed, net als wat de mensen voor mij al schreven, zorg vooral dat je zelf oke bent. Als dat niet zo is kan je ook niets meer voor de kinderen betekenen. En dat zou echt zonde zijn, van al je fantastische werk tot nu toe.
Lieve Maart, 'hang in there',
Liefs, Judith (je weet wel die lange blonde van de Schuit cq Alphons Laudy.) -
22 November 2007 - 15:17
LLiNK:
Maartje, wat leuk dat je een weblog bijhoudt!Vind je het goed dat wij dit op de LLiNK website vermelden zodat kijkers jou ook straks kunnen volgen?
Wij krijgen altijd vragen of mensen direct aan jou kunnen doneren. Kan dit, zo ja - wil je dat ook en zo ja waar kan dat? Wil je mij even terugmailen op marieke@llink.nl.
P.S. De beelden die ik al stiekem heb gezien zijn erg indrukwekkend. Petje af voor je hoor!
Groetjes Marieke Kouwenhoven
Redactie LLiNK Aanpakken & Wegwezen
-
22 November 2007 - 17:23
Chesse:
Wat een verschrikkelijke toestand, hou je sterk! Kus Chesse -
27 November 2007 - 18:12
Claudia:
Lieve Maart, heel veel sterkte en ik ben diep onder de indruk van waar je mee bezig bent!
Lfs Claudia -
02 December 2007 - 10:51
Piet Van Buul:
Hoi Maartje
We gaan een berichtje in de krant plaatsen om de aandacht te vestigen op de Llink uitzending. Ik zet er ook een verwijzing naar joiu site bij zodat nog meer mensen de kans krijgen jou hun steun te betuigen. Want die verdien je. Ik neem mijn pet diep voor je af. Veel sterkte en groeten. -
13 December 2007 - 14:04
Meisje Van 123:
ik ben een meisje van 13 en ik heb net een uitzending gezien. Ik vind het echt heel erg moedig van u dat u dit soort werk doet. want hoe de kinderen daar dor mr. Kutti worden behandeld is echt vreselijk volgens mij. Ik wens je heel veel sterkte toe het komende jaar en veel geluk. Succes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
