India...

Dag lieve mensen,

Ik kom net bij Annaja vandaan en wat hou ik toch van die jongen. Hij zag er niet geheel verzorgd meer uit, maar was even vrolijk als altijd en kon alleen maar lachen toen hij mij zag. Thja..ik weet dat hij het thuis goed heeft, dus dat blijf ik dan maar tegen mijzelf zeggen. Als de functie is, ga ik hem ophalen en mag hij weer een nachtje bij ons slapen, fijn idee (en kan ik hem ook weer scheren!).

Er gebeurd weer van alles op Koni en soms lijkt het alsof ik weer even terug zit in het hectische leven van vorig jaar, toen Koni werd gebouwd, alleen kan ik er nu een stuk beter mee omgaan (vind ik zelf dan ). Het was vorige week namelijk precies een jaar geleden dat Koni open ging en de board members hadden bedacht dat we elk jaar een grote ‘functie’ gaan geven om dit te vieren. Perfect idee, want zo krijgt Koni steeds meer naam bekendheid en kunnen we een keer per jaar alle Indiase donateurs bedanken, alleen is het natuurlijk veel werk om zoiets voor elkaar te krijgen. Maar…ik heb mij voorgenomen er dit jaar heel relax tegen aan te kijken, zijn er dingen niet af, dan komt het morgen, of volgende week, alles in India wordt uiteindelijk gedaan en komt af, alleen wellicht niet op de dag dat ik het wil. Dus…andere aanpak! Niet dat dit elke dag ook zo werkt, natuurlijk schiet ik minstens 2 keer per week wel uit mijn slof, als de schilders echt beloofd hadden die week te beginnen, maar er nog geen cm is geschilderd. Ik doe mijn best! Wie weet gaat het mij ooit lukken in dit land, want werkelijk het land India blijft je verbazen.

We zijn een dansje aan het oefenen met Chitra & Gowri & Jaya Kumar & Kishor & Vino en Vidhya, zodat ze dit dansje kunnen uitvoeren op de functie, maar Chirta weigert te doen wat wij doen , Gowri en Vino lopen de hele tijd de verkeerde kant op, of gewoon weg, Jaya Kumar praat aan een stuk door, terwijl hij geen stap verzet, Kis valt de hele om. Alleen Vidhya (op haar stoel) probeert als enige in de maat te blijven. Thja…wordt vervolgd, we hebben nog tot de 25ste.
Vandaag een nieuw jongetje in Koni, zijn naam is Kiran, 8 jaar, en ik vind hem nu al helemaal leuk. Hij komt van een arme familie en het is duidelijk te zien dat hij verwaarloosd is. Zijn ouders vertelde hoe onhandelbaar hij thuis is en dat ze het niet meer aan kunnen, maar bij ons was hij vandaag perfect, goed..we wachten af, maar ik heb vertrouwen. Hij snapt veel en met een beetje lieve aandacht luistert hij heel goed. Wat een beetje positieve aandacht al niet met een kind kan doen. Goed onze kinderen zijn daar natuurlijk een prachtig voorbeeld van.

We hebben deze week ook een scooter voor Koni gekocht en Chetana mag hem gaan gebruiken, op deze manier hoeft ze niet elke dag 2 uur te reizen naar Koni, maar is ze er veel sneller.
Vino zijn gehoorapparaatjes zijn weer opnieuw afgesteld want hij had ze in de toilet laten vallen, lees gegooid. En morgen ga ik samen met Rakshita weer naar Mangalore om haar brace te verstellen. Hopelijk is ze bijna uitgegroeid zodat we niet meer terug hoeven en ze deze kan houden.

Het is voor mij een gekke tijd, voor het eerst sinds eigenlijk 3 jaar, mag en kan ik mij weer een beetje verheugen op Nederland. Want 28 december is het dan eindelijk zover. Ik ga weer voor even naar Nederland om een nieuw visum aan te vragen. En nu het langzaam dichterbij komt, komen ook de kriebels, en realiseer ik mij, dat ik echt lang niet thuis ben geweest. Goed, het was het allemaal waard, maar ik ben heel blij dat ik iedereen binnenkort weer kan zien!

Een aantal foto’s zijn gemaakt door Jan en Ad en Emmie, die hier in augustus waren. En kijk even naar de mooie muurschildering van Rachana, nichtje van Shobha!

Liefs en groetjes,

Maart

Ps Jan, Ad en Emmie, ongelooflijk bedankt voor de eendoostaken!
Pss Rick en Marlous, ik hoop dat alles goed gaat met kleine Thirza!