Stil de 34 in

Even denken in welke volgorde ik alles ook alweer moet vertellen. Laat ik maar dicht bij huis beginnen, dan vergeet ik tenminste niets. We mogen sinds een paar dagen heerlijk boven slapen, de kamer is prachtig geworden, de afwerking vreselijk, maar daar kijken we gewoon niet naar (kan nog niet computeren boven, de wc heeft nog geen bril en het licht doet pijn aan mijn ogen, bedekken we alle plekken zonder verf met kasten of een bureau, maar voor de rest is het perfect).

Ik heb er echt mijn plekje van gemaakt en Shobha vindt alles mooi. Van sommige dingen begrijpt ze niets; een beeldje hier, waarom niet daar, goed, ook niet zo raar als je nog nooit een kamer of huis voor jezelf hebt gehad, laat staan geld om iets moois te kopen. Alles in Shobha's huis is functioneel of gekregen. Wat een verschil met onze manier van leven! En..ik heb een nieuwe laptop, haha beste advies ooit, dank broer! En ik maar denken dat het aan de internet verbinding lag, nou niet dus! Alles gaat 10 x zo snel en ik kan eindelijk echt genieten van werken achter de computer. De oude gaat naar Japthi, denk dat men over een jaar of 2 wel begrijpt hoe zo'n ding werkt. Beide laptops hebben uiteraard een poojha gehad en kregen zelfs een rode stip op de voorkant, ik kijk nergens meer van op.

In Japthi is het heerlijk rustig, Thohied en Somyna zijn naar huis vanwege een belangrijk feest en het is hier zo ongelooflijk warm, dat iedereen een toontje lager zingt. De kinderen zijn aller liefst en ik merk zoveel vooruitgang, bij allemaal, mooi om te zien.

En ik dacht dit jaar voor het eerst, waarom trakteer ik mezelf niet op een midweekje Mumbai om daar met andere NL Queensnight te vieren. Mumbai is zo'n waanzinnige stad. Amsterdam is er niets bij, zoveel luxe, zoveel hippe mensen, hippe plekken, heerlijk eten en shoppen op de zwarte markt (dank Marlies). Een mooier cadeau kon ik mezelf niet geven, het was alsof ik weer even thuis was. Fijne mensen ontmoet en ik was er echt even uit. Haha drinken mag ik tegenwoordig achterwegen laten, want dat komt er meteen weer uit, ach ik functioneer ook prima op water, mijn maag is echt niets meer gewend na 4 jaar.
Het grappige was toen ik afgelopen zondag aankwam in Kundapur, vond ik dat ook weer heerlijk. Hier hoef ik niets en het enige waar ik me nu mee bezig houd, is of we genoeg stroom hebben voor water en de fan. Het leven hier is zo simpel en ik ben er achter gekomen dat ik dat toch wel heel erg fijn vind. Misschien toch nog maar een paar jaartjes hier..

Thja en dan morgen, was het serieus bijna vergeten, mijn 5de verjaardag in India. De eerste vierde ik hier met de familie toen we Jeroen en Yvette gingen opzoeken in Bangalore, wie had toen ooit gedacht dat ik de volgende 4 verjaardagen ook hier zou vieren. Vieren is een groot woord, want daar doen ze hier niet echt aan. Ik koop morgen een hele grote taart en iedereen mag zijn eigen stuk afsnijden, misschien,als we genoeg water hebben,zet ik het badje buiten zodat we heerlijk kunnen dobberen.

En voor de rest houden we het stil..Want dan komen we bij iets heel anders. Ik was gister bij de dokter omdat ik al maanden last heb van mijn stem en zonder mijn stem ben ik nergens! Nou ik mocht meekijken op het scherm toen de camera mijn keel in ging en daar waren ze; mijn stembanden, althans een deel, want de rest was niet te zien door een aantal grote bobbels. Ik ging naar buiten met een hele doos medicijnen,drankjes en een stemverbod! Het moet niet gekker worden, ik mag tenminste 2 weken niet praten,zingen,fluisteren of enig geluid maken, wat een grap! Maar gelukkig, gelukkig,kunnen,na 3,8 jr,de meeste van de kinderen ongelooflijk goed communiceren met hun handen en begrijpen we elkaar heel goed op deze non-verbale manier! Zelfs Pavan was aan het communiceren op de meest uitzonderlijke manier, zonder stem, en begreep mij ook, zonder stem. Met veel geklap en blikken die heel veel zeggen, komen we een heel eind!

Dit weekend voor het laatst naar Palolem, Goa, samen met Kishor en daarna moeten we weer 6mnd wachten tot Goa open gaat, even afzien, maar Mangalore heeft sinds kort een SPAR, haha, waar je hier als buitenlander al wel niet blij van kan worden. Op naar het regenseizoen..

We krijgen binnenkort nog groot nieuws, want het land van Koni (ons nieuwe weeshuis) komt op de naam van de stichting te staan. Dankzij de steun van de meeste van jullie kunnen we straks vol trots zeggen dat we land in India bezitten met een prachtig weeshuis erop! Ik zeg het nogmaals; kom echt een keertje langs om het resultaat te bewonderen (haha, als het af is dan!).

Genoeg voor vandaag, morgen mag ik dus niet telefoneren, misschien heel kort en dan mogen jullie praten, ik zeg wel ja en nee.

Veel liefs
Maart

Ps Beste kinderen van de Basisschool de Schalm in Vught, ik ben ongelooflijk trots op jullie en de kinderen hier ook, wat hebben jullie goed je best gedaan, dank jullie wel!!!
pss Lieve Tesje, het kaartje van Sophia is binnen, wat ongelooflijk lief van je, dank je! Laten we snel even bellen.
psss Lieve Marjolein, de folder is prachtig geworden, dank dank dank!!
pssss Beste studenten van het scholengemeenschap in Buitenveldert en Niek, dank voor jullie inzet!
Psssss Lieve Stef, voel je de kleine al bewegen ??
pssssss Ik zeg het nogmaals mijn skype naam is maartindia, ik heb nu zelfs een camera in mijn laptop, dus we kunnen elkaar gewoon zien, als we praten!