werk bezoek Shobha
Blijf op de hoogte en volg maartje
29 Oktober 2013 | India, Kundapura Railway Station
Dag lieve mensen,
Wat is het toch altijd fijn om thuis te komen en te worden opgewacht door zoveel blije kinderen.
Na 6 jaar is het er dan eindelijk toch van gekomen; Shobha heeft een werkbezoek gehad in Nederland! Het was nog heel spannend of het allemaal wel zou lukken, maar we konden uiteindelijk alle 2 zonder problemen vertrekken. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk mensen te zien, maar helaas is het ons niet gelukt iedereen te bezoeken, wellicht de volgende keer, of we zien elkaar weer hier in India!
Velen van jullie die mij een beetje kennen, weten hoe hard ik hier bezig ben om het niveau van Koni te optimaliseren. Soms moet ik mezelf (of eigenlijk remmen de kinderen mij) een beetje tegenhouden. Want het niveau wat wij nu al hebben bereikt, is al zoveel beter dan dat het was. Maar ik wil eigenlijk altijd meer en beter en dat is soms best lastig voor de mensen hier uit India. Ik werk ergens naartoe, maar de mensen hier hebben geen beeld waar ik precies naartoe wil werken, zij kennen alleen wat er is en wat zij zien in hun eigen omgeving. En je kan India en Nederland niet met elkaar vergelijken. Daarnaast werken we hier natuurlijk niet alleen in andere omstandigheden, we werken ook samen met een totaal andere cultuur, wat soms best nogal een botst (zeker met zo’n eigenwijs, rechtdoorzee, iemand als ik). Kortom, ik vond het belangrijk dat Shobha een idee kreeg, van hoe wij leven in Nederland, niet om te vergelijken (want dan krijg je een soort competitie tussen de landen en dat wilde ik niet), maar gewoon om haar te laten voelen en beleven hoe wij het in Nederland gewend zijn te doen. En volgens mij is dat wel gelukt. Ik vond het mooiste aan Shobha, dat ze geen verwachtingen had, iets waar ik nog veel van kan leren.
Wat Shobha het meeste bij is gebleven, zijn de werkbezoeken aan een centrum voor mensen met een beperking en natuurlijk de Mytyl school (een school voor kinderen met een beperking). Op het ene centrum werkten de mensen aan een dans voorstelling (waarbij men ook een keer in de zoveel tijd optreed) en op de andere werkplaats maakte de mensen kunst, die werd verkocht. In India zijn er helaas geen instellingen voor mensen die ouder zijn met een beperking, daarom blijven de kinderen in Koni ook altijd bij ons, denk maar aan Chitra, die al 30 is. De Mytyl school die we hebben bezocht, was een prachtige school, alles was aanwezig en het was zeg maar mijn ideaal beeld van een school voor kinderen met een beperking; haha, we zijn er dus nog lang niet op Koni, maar wel erg op de goede weg!
Ook was Shobha heel erg onder de indruk van het bejaarden tehuis, het hospice en de voorzieningen voor de oudere. Ze verbaasde zich elke keer weer, als ze oudere mensen op straat zag lopen (met hun rollator, of scootmobiel), die gewoon hun boodschappen deden. En de geluidjes die het stoplicht maakt, dat men stopte als je voor een zebrapad stond (dat ging dan ook wel eens mis, want Shobha maakte geen aanstalten om over te steken, dus stond iedereen te wachten!).
Voor Shobha was thuiskomen, net zo belangrijk als weggaan. Haar moeder moest dan ook een traantje laten, toen ze Shobha weer zag, ontroerend.
In Koni is alles goed gegaan en we hebben 2 nieuwe helpervrouwen, we zijn nu zelfs met teveel. Ik durf nog niet te vroeg te juichen, maar ze doen het goed..Met de kinderen is het ook goed gegaan, wel merk ik dat de velen veranderingen iets met hun doen, ze zijn onrustig en hebben behoefte aan rust. Dat ga ik dan ook weer zo snel mogelijk proberen te herstellen. Vandaag een nieuw kindje erbij, nog even afwachten hoe ze het zal gaan doen, ze is nog heel jong (net 6 jaar) en blijft nu nog maar halve dagen, omdat ze niet zonder haar moeder kan.
Zoals altijd; wordt vervolgd,
Liefs Maartje
Ps. Vrienden van Jeannette en Sietse, ongelooflijk bedankt voor jullie donatie, mochten jullie op de hoogte willen blijven van het verloop van Koni en de kinderen, schrijf mij dan even een mailtje; maart77@hotmail.com
Wat is het toch altijd fijn om thuis te komen en te worden opgewacht door zoveel blije kinderen.
Na 6 jaar is het er dan eindelijk toch van gekomen; Shobha heeft een werkbezoek gehad in Nederland! Het was nog heel spannend of het allemaal wel zou lukken, maar we konden uiteindelijk alle 2 zonder problemen vertrekken. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk mensen te zien, maar helaas is het ons niet gelukt iedereen te bezoeken, wellicht de volgende keer, of we zien elkaar weer hier in India!
Velen van jullie die mij een beetje kennen, weten hoe hard ik hier bezig ben om het niveau van Koni te optimaliseren. Soms moet ik mezelf (of eigenlijk remmen de kinderen mij) een beetje tegenhouden. Want het niveau wat wij nu al hebben bereikt, is al zoveel beter dan dat het was. Maar ik wil eigenlijk altijd meer en beter en dat is soms best lastig voor de mensen hier uit India. Ik werk ergens naartoe, maar de mensen hier hebben geen beeld waar ik precies naartoe wil werken, zij kennen alleen wat er is en wat zij zien in hun eigen omgeving. En je kan India en Nederland niet met elkaar vergelijken. Daarnaast werken we hier natuurlijk niet alleen in andere omstandigheden, we werken ook samen met een totaal andere cultuur, wat soms best nogal een botst (zeker met zo’n eigenwijs, rechtdoorzee, iemand als ik). Kortom, ik vond het belangrijk dat Shobha een idee kreeg, van hoe wij leven in Nederland, niet om te vergelijken (want dan krijg je een soort competitie tussen de landen en dat wilde ik niet), maar gewoon om haar te laten voelen en beleven hoe wij het in Nederland gewend zijn te doen. En volgens mij is dat wel gelukt. Ik vond het mooiste aan Shobha, dat ze geen verwachtingen had, iets waar ik nog veel van kan leren.
Wat Shobha het meeste bij is gebleven, zijn de werkbezoeken aan een centrum voor mensen met een beperking en natuurlijk de Mytyl school (een school voor kinderen met een beperking). Op het ene centrum werkten de mensen aan een dans voorstelling (waarbij men ook een keer in de zoveel tijd optreed) en op de andere werkplaats maakte de mensen kunst, die werd verkocht. In India zijn er helaas geen instellingen voor mensen die ouder zijn met een beperking, daarom blijven de kinderen in Koni ook altijd bij ons, denk maar aan Chitra, die al 30 is. De Mytyl school die we hebben bezocht, was een prachtige school, alles was aanwezig en het was zeg maar mijn ideaal beeld van een school voor kinderen met een beperking; haha, we zijn er dus nog lang niet op Koni, maar wel erg op de goede weg!
Ook was Shobha heel erg onder de indruk van het bejaarden tehuis, het hospice en de voorzieningen voor de oudere. Ze verbaasde zich elke keer weer, als ze oudere mensen op straat zag lopen (met hun rollator, of scootmobiel), die gewoon hun boodschappen deden. En de geluidjes die het stoplicht maakt, dat men stopte als je voor een zebrapad stond (dat ging dan ook wel eens mis, want Shobha maakte geen aanstalten om over te steken, dus stond iedereen te wachten!).
Voor Shobha was thuiskomen, net zo belangrijk als weggaan. Haar moeder moest dan ook een traantje laten, toen ze Shobha weer zag, ontroerend.
In Koni is alles goed gegaan en we hebben 2 nieuwe helpervrouwen, we zijn nu zelfs met teveel. Ik durf nog niet te vroeg te juichen, maar ze doen het goed..Met de kinderen is het ook goed gegaan, wel merk ik dat de velen veranderingen iets met hun doen, ze zijn onrustig en hebben behoefte aan rust. Dat ga ik dan ook weer zo snel mogelijk proberen te herstellen. Vandaag een nieuw kindje erbij, nog even afwachten hoe ze het zal gaan doen, ze is nog heel jong (net 6 jaar) en blijft nu nog maar halve dagen, omdat ze niet zonder haar moeder kan.
Zoals altijd; wordt vervolgd,
Liefs Maartje
Ps. Vrienden van Jeannette en Sietse, ongelooflijk bedankt voor jullie donatie, mochten jullie op de hoogte willen blijven van het verloop van Koni en de kinderen, schrijf mij dan even een mailtje; maart77@hotmail.com
-
29 Oktober 2013 - 17:06
Leontien Peters:
Lieve Maartje, wat mooi Shoba hier op bezoek in Nederland. Een heel andere wereld voor haar, maar zij heeft nu gezien waar die drang van jou vandaan komt om zoveel mogelijk te doen voor jullie kinderen. Toch.... dan moet je wel dat doorzettingsvermogen hebben zoals jij dat hebt en ja daar blijf ik je echt voor bewonderen Maartje. Ik kan me best voorstellen dat al die vernieuwingen soms te veel kunnen zijn, maar het zal jou en Shoba vast wel lukken om daar ook wat meer rust te brengen zoals je wilt. Ik heb je tenslotte al sinds je begin in India gevolgd, kreeg net weer dat beeld voor me op TV van jou die die vreselijke man eens flink de waarheid zei! Ik wens je heel veel succes verder met alles. Gr. Leontien
-
29 Oktober 2013 - 17:42
Koos:
Hoi Maart, je was al weer vertrokken voor ik het wist, anders had ik de dvd's naar je toegestuurd. Je zult er trouwens weinig tijd voor hebben met al de studie die je weer op je hebt genomen. Prachtig zoals je je steeds verder verdiep in het geen je de kinderen weer verder wilt helpen. Leuk dat shoba er nu eens bij was, heb van je moeder de nodige verhalen gehoord.
Nou ik wens je maar weer het beste met al je kinderen en Carlijn. Liefs Koos -
29 Oktober 2013 - 18:55
Daphne:
Lieve Maartje!
Alweer zo'n tijd geleden. Wat zien de foto's er prachtig uit, en wat mooi om Shoba zo te zien stralen! (en jou ook natuurlijk). Hopelijk zien wij elkaar snel.
Liefs, Daphne -
29 Oktober 2013 - 19:59
Charlotte:
Hoi maartje.
Ook ik ben op de hoogte gehouden door je moeder over al de verwonderingen die Shoba in nederland heeft meegemaakt. Leuk en ook goed dat ze met eigen ogen heeft kunnen zien hoe het er hier, meestal, aan toe gaat.
En leuk dat je weer zo geniet van het terugzijn bij de kinderen. Je zit daar blijkbaar voorlopig mog goed.
Geniete rvan en succes met alle dingen die je weer wil gaan doen.
Liefs Charlotte -
29 Oktober 2013 - 23:51
Heidi Van Ginkel:
En nu zie ik de foto's pas, na je mooie verhaal, hoe de kinderen genieten van wat jij hebt meegebracht! Wat een wereld, en wat is die eigenlijk toch verschillend en groot. Meid, ik leef met je mee! Toi toi. -
30 Oktober 2013 - 11:23
Rick, Marlous, Tirza:
Wij hebben ook genoten van het bezoek van Shobha! En super voor jou dat het allemaal gelukt is :-)
Heel veel succes en plezier weer! -
30 Oktober 2013 - 16:29
Hubertine Van Buul:
Lieve Maartje, Volgens mij hoor ik wat ongeduld in je berichtje. Je hebt al zo veel bereikt.We hebben vanaf het begin je proberen te volgen. Via al je filmpjes en berichten weten we hoe het was.
Wel is het geweldig dat je zo enthousiast bent en steeds weer nieuwe en beter dingen tot stand wilt brengen. Alles voor de kinderen.
Probeer de komende tijd ook een beetje aan je zelf te denken.
Heel veel succes met alles, groetjes Hubertine.- -
31 Oktober 2013 - 21:41
Kim:
Lieve Maartje,
wat mooi dat je met Shoba naar Nederland bent gekomen. Dat lijkt me voor jullie beiden een hele bijzondere ervaring. En het is super om te lezen hoe je je blijft inzetten voor de kinderen en hen het optimale wil bieden. Maar wees ook trots op jezelf. Ik heb niet vaak ervaren dat kinderen zo gelukkig zijn met hetgeen wat ze hebben als daar bij jou in India. Geef ze een dikke knuffel van mij. Liefs Kim -
01 November 2013 - 09:47
Mieke:
Hoi Maartje,
Enkele weken geleden in NL had ik ook Indiaas bezoek. We zijn naar een verpleeghuis en ook een mytylschool geweest, een wereld ging open voor onze Indiase vriend. Mooi weer om jouw verhaal te lezen. Succes met alle vernieuwingen die je door wilt voeren, samen met een Indiase die nu pas een echt goed beeld heeft van wat de mogelijkheden zijn.
Groetjes, Mieke -
07 November 2013 - 12:08
Roeland:
Lieve Maartje,
Het is mooi te lezen, dat je praat over ''thuiskomen''. Dit geeft het duidelijkst weer hoezeer jij je verbonden voelt met Koni, de kinderen en de mensen daar. Het betekent ook, dat jij je inmiddels in kunt leven in de cultuur van India en, ook al blijf je je nog wel eens verbazen (maar dat doe ik ook nog geregeld in Nederland!!), je met het verschil kunt omgaan en alles ten goede weet te keren voor je tehuis. Ook voor Shoba zal haar bezoek aan Nederland en de diverse projecten veel betekend hebben. Daarnaast zal ze nu misschien ook minder snel verbaasd zijn over jouw manier van werken en ''doordrukken'' en zullen jullie samen een nog beter team zijn. Dit zal ook weer in het voordeel van de kinderen zijn en vooral ook voor de omgeving waar Shoba vertrouwd mee is.
Zelf heb ik vorige week weer in het ziekenhuis gelegen voor een blaasoperatie. Die is goed verlopen, maar zaterdag kreeg ik er helaas een infectie bij. Gelukkig gaat het nu beter en kan ik reageren op jouw mooie verhaal. Alle goeds aan jullie allen.
Liefs,
oom Roeland
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
