Soms loopt het even anders..
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
12 Oktober 2017 | Nederland, Amsterdam
Dag lieve mensen,
Wat kan het leven soms anders lopen..
Ik schrijf jullie nu een bericht vanuit Amsterdam, waar ik weer mag verblijven bij mijn lieve vrienden Lies en Mimi.
Ik zal bij het begin beginnen. Nadat ik was aangekomen in Kenia, bij Kidscare, ben ik meteen de eerste dag al aan de slag gegaan. Wat een mooie plek om te werken en wat een fijn team en wat een ongelooflijke lieve mensen. Ik zal in het heel kort vertellen waar ik mee bezig was. Kidscare werkt op 6 verschillende locaties een paar uur onder Mombasa. Deze locaties bestaan uit allemaal kleine dorpjes. Twee jaar geleden heeft KidsCare besloten ook iets te gaan betekenen voor kinderen met een beperking die in deze locaties wonen. Iets heel nieuws, want voorheen was er nog nooit iets gedaan voor deze doelgroep. Kidscare bracht deze kinderen ‘in het licht’. Het team van sociaal werkers bezoeken de kinderen thuis en uiteindelijk is het doel dat ze een samen met de mensen die voor de kinderen zorgen een zorgplan opstellen, zodat er op deze manier iets gedaan kan worden voor deze kinderen en hun positie vooruit gaat.
Ik mocht het team begeleiden met andere en het was fantastisch. Samen met een Nederlandse vrijwilligers, Marlies hebben we zoveel kunnen doen. En mijn kennis kwam zo te pas. Het was zo bijzonder om te zien hoeveel ik heb geleerd in de afgelopen jaren. Indonesië, Nederland en India, alles kwam samen.
Ik had elke dag contact met India en ook daar ging alles met de vrijwilligers en Shobha heel goed.
Ik genoot van het contact met de Keniase mensen, maar ik genoot vooral van mijn nieuwe functie.
Na 2 weken kwam Gerard, de oprichter van Kidscare uit Nederland. Ik voelde mij die eerste avond al iets minder sterk, maar ik dacht; ach dat zijn vast de zenuwen omdat je graag wilt laten zien wat je allemaal hebt gedaan! Ik kreeg diarree, wat ik natuurlijk gewend ben, en heb daar niet zoveel aandacht aan besteed. Ik had heel veel last van mijn rug, maarja, ik zit opeens veel meer dan normaal en we hadden net een lange tocht naar Mombasa gemaakt. Ik bleef hardlopen en mijn oefeningen doen, maar werd wel steeds vermoeider en raakte iets van mijn energie kwijt.
En toen begon het…op donderdag, vandaag 2 weken geleden, kreeg ik opeens koorts. Ik wilde niemand ongerust maken en heb het stilletjes tegen mijn collega gezegd; Die heeft mij meegenomen naar een heel klein ziekenhuisje en daar werd ik getest: niets aan de hand, ook geen koorts en vast voedselvergiftiging (dat was mijn eigen conclusie). Antibiotica mee en weer door..Vrijdag was een belangrijke dag om te werken en ik zette alles op alles. Maar na de lunch ben ik toch maar gaan liggen, want ik kon niet meer. Uit eindelijk hebben ze besloten mij toch naar een beter ziekenhuis te brengen. Iedereen in Kidscare was zo met mij begaan en ik werd zo goed verzorgd, maar ik moest naar het ziekenhuis; arts gezien; en de conclusie was 90 % tyfus. Ik dacht, dat heb ik al ooit gehad en dat kan ik wel aan. Weer antibiotica en het zou beter gaan…Maar wat een nacht. De koorts blijf maar stijgen en ik kon op het laatst niet meer. De volgende dag weer terug naar het ziekenhuis en daar werd ik uit eindelijk voor zowel malaria als dengue positief getest, hoe krijg je het voor elkaar! Ik zou heel snel beter worden, vertelde de arts mij. De rugpijn was de uitdroging en ik werd aan het infuus gelegd; zoveel mogelijk vocht moest ik binnen krijgen..Vanaf zaterdag is alles voor mij minder helder, ik werd eigenlijk steeds zieker. Gelukkig besloten mijn moeder en zusje zondag het vliegtuig te nemen en zij waren er maandagochtend..Ze mochten samen met Marlies, meteen bloed geven, want het ging met mij steeds slechter.
Zo slecht dat ik dinsdagochtend halsoverkop verplaatst moest worden naar een beter ziekenhuis in Nairobi, er zat namelijk heel veel vocht in mijn longen, waardoor ik niet meer kon ademen.. Wat was ik blij dat Jannek en mijn moeder er waren, ze hebben het samen zo goed gedaan. Ik mocht met de flying docters mee, daarna in de ambulance en zo kwamen we aan in Nairobi. Jannek moest helaas een dag later komen, maar had alles geregeld voor mijn moeder. Echt zo fantastisch. Ik heb uiteindelijk bijna een week in het ziekenhuis gelegen en het ging na vrijdag eindelijk beter. Ik besloot toen echt dat het genoeg was geweest en gaf mij over..Mijn moeder en Jannek waren er elke dag en ik mocht zondag eindelijk naar het hotel om bij te komen..Wat een verademing. En wat was ik blij om bij Jannek en mijn moeder te zijn (en weg van het ziekenhuis eten).
Op dinsdagavond mocht ik eindelijk vliegen, niet naar India..ik mag eerst hier in Nederland herstellen, want mijn lichaam heeft het echt zwaar gehad. Maar ik ben er weer! En stapje voor stapje zal het beter gaan.
En als ik weer helemaal de oude ben, vlieg ik weer terug naar de kinderen in India. Kenia is nog niet klaar, het was stomme pech, maar ik heb het er zo goed gehad en ik vond het werken fantastisch. Laat de projecten in Afrika maar komen, wat een fijne plek. Maar ik zal voorzichter zijn en het anders aanpakken, dat heb ik nu wel geleerd.
Wat ben ik dankbaar dat ik het zo goed heb gehad bij Kidscare, de zorg van alle mensen was echt heel bijzonder. Maar ook Shobha en de kinderen in India leefde elke dag met mij mee en iedereen in Nederland. Dank jullie wel..
En mijn moeder en Jannek, waren echt fantastisch, de combi met zijn 3tjes was zo goed. Al met al een hele bijzondere ervaring (niet voor herhaling vatbaar!). Er zijn bij mij heel wat dingen doorbroken; een nieuwe weg, het klinkt misschien gek, maar ik ga de wereld niet meer redden. Ik ga het vanaf nu anders doen..
Maar..eerst herstellen en dat ga ik nu doen. Rust, slapen en genieten van familie en vrienden.
Volgende bericht weer uit Koni, waar het gelukkig nu ook heel goed gaat..
Liefs Maart
Wat kan het leven soms anders lopen..
Ik schrijf jullie nu een bericht vanuit Amsterdam, waar ik weer mag verblijven bij mijn lieve vrienden Lies en Mimi.
Ik zal bij het begin beginnen. Nadat ik was aangekomen in Kenia, bij Kidscare, ben ik meteen de eerste dag al aan de slag gegaan. Wat een mooie plek om te werken en wat een fijn team en wat een ongelooflijke lieve mensen. Ik zal in het heel kort vertellen waar ik mee bezig was. Kidscare werkt op 6 verschillende locaties een paar uur onder Mombasa. Deze locaties bestaan uit allemaal kleine dorpjes. Twee jaar geleden heeft KidsCare besloten ook iets te gaan betekenen voor kinderen met een beperking die in deze locaties wonen. Iets heel nieuws, want voorheen was er nog nooit iets gedaan voor deze doelgroep. Kidscare bracht deze kinderen ‘in het licht’. Het team van sociaal werkers bezoeken de kinderen thuis en uiteindelijk is het doel dat ze een samen met de mensen die voor de kinderen zorgen een zorgplan opstellen, zodat er op deze manier iets gedaan kan worden voor deze kinderen en hun positie vooruit gaat.
Ik mocht het team begeleiden met andere en het was fantastisch. Samen met een Nederlandse vrijwilligers, Marlies hebben we zoveel kunnen doen. En mijn kennis kwam zo te pas. Het was zo bijzonder om te zien hoeveel ik heb geleerd in de afgelopen jaren. Indonesië, Nederland en India, alles kwam samen.
Ik had elke dag contact met India en ook daar ging alles met de vrijwilligers en Shobha heel goed.
Ik genoot van het contact met de Keniase mensen, maar ik genoot vooral van mijn nieuwe functie.
Na 2 weken kwam Gerard, de oprichter van Kidscare uit Nederland. Ik voelde mij die eerste avond al iets minder sterk, maar ik dacht; ach dat zijn vast de zenuwen omdat je graag wilt laten zien wat je allemaal hebt gedaan! Ik kreeg diarree, wat ik natuurlijk gewend ben, en heb daar niet zoveel aandacht aan besteed. Ik had heel veel last van mijn rug, maarja, ik zit opeens veel meer dan normaal en we hadden net een lange tocht naar Mombasa gemaakt. Ik bleef hardlopen en mijn oefeningen doen, maar werd wel steeds vermoeider en raakte iets van mijn energie kwijt.
En toen begon het…op donderdag, vandaag 2 weken geleden, kreeg ik opeens koorts. Ik wilde niemand ongerust maken en heb het stilletjes tegen mijn collega gezegd; Die heeft mij meegenomen naar een heel klein ziekenhuisje en daar werd ik getest: niets aan de hand, ook geen koorts en vast voedselvergiftiging (dat was mijn eigen conclusie). Antibiotica mee en weer door..Vrijdag was een belangrijke dag om te werken en ik zette alles op alles. Maar na de lunch ben ik toch maar gaan liggen, want ik kon niet meer. Uit eindelijk hebben ze besloten mij toch naar een beter ziekenhuis te brengen. Iedereen in Kidscare was zo met mij begaan en ik werd zo goed verzorgd, maar ik moest naar het ziekenhuis; arts gezien; en de conclusie was 90 % tyfus. Ik dacht, dat heb ik al ooit gehad en dat kan ik wel aan. Weer antibiotica en het zou beter gaan…Maar wat een nacht. De koorts blijf maar stijgen en ik kon op het laatst niet meer. De volgende dag weer terug naar het ziekenhuis en daar werd ik uit eindelijk voor zowel malaria als dengue positief getest, hoe krijg je het voor elkaar! Ik zou heel snel beter worden, vertelde de arts mij. De rugpijn was de uitdroging en ik werd aan het infuus gelegd; zoveel mogelijk vocht moest ik binnen krijgen..Vanaf zaterdag is alles voor mij minder helder, ik werd eigenlijk steeds zieker. Gelukkig besloten mijn moeder en zusje zondag het vliegtuig te nemen en zij waren er maandagochtend..Ze mochten samen met Marlies, meteen bloed geven, want het ging met mij steeds slechter.
Zo slecht dat ik dinsdagochtend halsoverkop verplaatst moest worden naar een beter ziekenhuis in Nairobi, er zat namelijk heel veel vocht in mijn longen, waardoor ik niet meer kon ademen.. Wat was ik blij dat Jannek en mijn moeder er waren, ze hebben het samen zo goed gedaan. Ik mocht met de flying docters mee, daarna in de ambulance en zo kwamen we aan in Nairobi. Jannek moest helaas een dag later komen, maar had alles geregeld voor mijn moeder. Echt zo fantastisch. Ik heb uiteindelijk bijna een week in het ziekenhuis gelegen en het ging na vrijdag eindelijk beter. Ik besloot toen echt dat het genoeg was geweest en gaf mij over..Mijn moeder en Jannek waren er elke dag en ik mocht zondag eindelijk naar het hotel om bij te komen..Wat een verademing. En wat was ik blij om bij Jannek en mijn moeder te zijn (en weg van het ziekenhuis eten).
Op dinsdagavond mocht ik eindelijk vliegen, niet naar India..ik mag eerst hier in Nederland herstellen, want mijn lichaam heeft het echt zwaar gehad. Maar ik ben er weer! En stapje voor stapje zal het beter gaan.
En als ik weer helemaal de oude ben, vlieg ik weer terug naar de kinderen in India. Kenia is nog niet klaar, het was stomme pech, maar ik heb het er zo goed gehad en ik vond het werken fantastisch. Laat de projecten in Afrika maar komen, wat een fijne plek. Maar ik zal voorzichter zijn en het anders aanpakken, dat heb ik nu wel geleerd.
Wat ben ik dankbaar dat ik het zo goed heb gehad bij Kidscare, de zorg van alle mensen was echt heel bijzonder. Maar ook Shobha en de kinderen in India leefde elke dag met mij mee en iedereen in Nederland. Dank jullie wel..
En mijn moeder en Jannek, waren echt fantastisch, de combi met zijn 3tjes was zo goed. Al met al een hele bijzondere ervaring (niet voor herhaling vatbaar!). Er zijn bij mij heel wat dingen doorbroken; een nieuwe weg, het klinkt misschien gek, maar ik ga de wereld niet meer redden. Ik ga het vanaf nu anders doen..
Maar..eerst herstellen en dat ga ik nu doen. Rust, slapen en genieten van familie en vrienden.
Volgende bericht weer uit Koni, waar het gelukkig nu ook heel goed gaat..
Liefs Maart
-
12 Oktober 2017 - 18:17
Charlotte:
Lieve Maart, wat ben ik geschrokken van alle berichten via je moeder. Gelukkig ben je weer in A'dam waar je kunt aansterken. Veel beterschap en op naar een gezond leven.
Liefs Charlotte -
12 Oktober 2017 - 18:24
Bert:
Ha Maartje,
Zo.. er was dus een mug ergens die je daadwerkelijk goed te pakken had! (of waren het er toch twee? ; )
Tsjongejonge... wat een verhaal.. en wat een ellende! Ik kan me geen voorstelling maken bij wat voor een week jij in het ziekenhuis hebt gehad of de belevenis op zich. Het lijkt me ook niet iets wat iemand graag zou willen doormaken. Ik vind dat je er nog aardig luchtig over schrijft haha. Wel heel erg fijn dat je goede steun hebt gehad.
Wat goed ook te horen dat je weer aan de beterende hand bent. Ik vraag mij (waarschijnlijk net als vast wat meerdere mensen) nog wel een beetje af hoe dat dan zit met Malaria en het vervolg van die ziekte... maar goed, als ik je verhaal hierboven mag geloven dan komt dat wel goed of ben je er in ieder geval niet bang voor en heb je alweer zin om op pad te gaan. Wow. Wat ben je toch ook een ontzettende bikkel. Ik vind je echt een heel bijzonder mens! :-)
Wederom, nog een keertje: beterschap gewenst, veel sterkte.. en zet 'm op! Ik zie wel weer een volgend avontuur in mijn mail-box verschijnen haha..
Groetjes en een digitale knuffel,
Bert
-
12 Oktober 2017 - 19:04
Ad:
Lieve Maartje,
We hebben alle berichten met zorg, maar uiteindelijk met blijdschap gevolgd!
Wat fijn dat je kunt herstellen in Nederland!
Emmie en Ad gaan volgende week weer naar India, weer een klein stapje zetten....
Heel veel sterkte en we houden contact!!
Liefs,
Jan en Ad -
12 Oktober 2017 - 19:27
Hubertine:
Lieve Maartje, Gefeliciteerd dat je deze slag gewonnen hebt. We hebben veel contact met je vader gehad. Hij had het ook moeilijk, jullie in Afrika, dat was toch wel afzien. Hij kon natuurlijk niet zo veel doen, alleen zorgen,zorgen. Gelukkig gaat alles weer de goede kant uit.
Zorg goed voor je zelf dan ben je er zo weer boven op. lieve groet. -
12 Oktober 2017 - 20:25
Maria:
❤️❤️❤️ -
12 Oktober 2017 - 21:02
Esther:
Lieve Maartje,
Somehow you are so much the strongest woman I know... !
All the best for you, take care.
Groetjes uit... Amsterdam ;) ik werk hier in de volgende 6 maanden en zal ook probeeren om mijn Nederlands een beetje te verbeteren. -
12 Oktober 2017 - 21:06
Hester Menke:
Fijn om te lezen dat je weer aan het herstellen bent! Rustig aan jij -
12 Oktober 2017 - 21:17
Femke:
Wat een ellende en wat een pech.
Maar wat goed dat je ondanks dit hele gebeuren zoveel passie blijft houden voor ook het project in Kenia.
Heel fijn dat je vanuit India gesteund wordt en zeker heel fijn dat je familie zo snel bij je was en zo goed kon helpen.
Nu echt rustig aan. Beterschap! -
13 Oktober 2017 - 06:56
Koos:
Lieve Maart, wat gebeurd is is gebeurd en ik wil gewoon kijken hoe het nu is. Heerlijk dat je hier bent en dat alles iedere dag een stapje beter gaat. Wij hebben intens met je meegeleefd, zelfs op mijn werk waar ze je wel eens gezien hebben.
Neem de tijd en rust dikke kus van beide.
P/S. Er is zoveel Allende in de wereld, dat kunnen wij ook niet oplossen, je eigen gebied, daar bereik je het meeste mee. En dat doe je zeker! -
13 Oktober 2017 - 11:27
Joop En Doortje:
Hoi,Maartje,
Eindelijk zijn we weer de grote spanning kwijt,nu je weer veilig thuis bent en kunt werken aan je herstel.het is weer mooi geweest,maar nu maar vooruit kijken.
Leuk dat je in Amsterdam bij je vriendinnen kunt zijn,die best wel blij zijn om je nu te kunnen verwennen. wij wensen je heel veel sterkte toe en probeer zoveel mogelijk te genieten,tot je weer naar je kids in India mag gaan.dit blijft toch je grote passie.
Dikke knuffel van Joop en Doortje. -
13 Oktober 2017 - 13:31
Mirjam:
Hoi Maartje,
Wat een happy end aan zo'n verschrikkelijk verhaal!
Ik had op 6 oktober een reünie waar jouw vader ook bij zou zijn. Hij was er niet! Toen hoorde ik via via in wat voor een slechte toestand jij verkeerde. 'Help' dacht ik. 'Zo'n fantastisch mens kan toch niet op deze manier het leven laten?'
Nee dus! Gerechtigheid. Neem de tijd om op te knappen. Dikke knuffel! -
13 Oktober 2017 - 14:09
Roeland:
Lieve Maartje,
Via de familie-app het hele proces kunnen volgen. Wat een zware tijd heb jij moeten doorstaan. Gelukkig ben je al weer zo goed hersteld, dat je je opnieuw van je optimistische kant laat zien in je verhaal. Zoals altijd. Neem voldoende rust en tijd om volledig te herstellen. Alle succes hierbij.
Lieve groet,
oom Roeland -
13 Oktober 2017 - 15:54
Bernadet:
Lieve Maartje,
Wat een horror-verhaal! Niet teveel van dit soort gebeurtenissen meer meemaken ;) Geweldig dat je mams en Jannek er zo voor je zijn geweest! Topteam!
Heel blij dat het einde van de story goed af is gelopen. Nu lekker en snel herstellen!
Liefs en dikke hug van ons allemaal! -
14 Oktober 2017 - 04:16
Rinske:
Maart, wat een verhaal! Fijn dat je zo goed verzorgd bent en je nu in Amsterdam bent.
Take care you! X -
14 Oktober 2017 - 18:58
Elly Huskens:
jeetje Maartje wat een verhaal, maar gelukkig wel met een goede afloop, beterschap verder, groeten uit Born -
16 Oktober 2017 - 10:22
Nance En Frans:
Een boom die niet om te krijgen is, maar wel weer even is geveld. hij moet weer uit gaan lopen en tot bloei komen. Dat kost even tijd !
Jij komt vast weer tot bloei, de kinderen kunnen je nog niet missen .
Dit is wel even heftig, ook voor je familie. Heel veel sterkte met alles.
nance en frans -
22 Oktober 2017 - 16:17
Judith:
jeetje maartje, hoe is het nu? dikke knuffel xx -
29 Oktober 2017 - 11:28
Martin:
Maartje,
Fantastisch wat je allemaal onderneemt. Heel veel respect daarvoor.
Denk de komende tijd (even) goed aan jezelf.
Groeten,
Martin Moerings
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
