visum!
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
25 Augustus 2014 | India, Kundapura Railway Station
Lieve mensen,
Ik denk dat het voor het eerst is, in 7 jaar, dat ik afgelopen zaterdag zonder problemen mijn visum kon ophalen voor weer een jaar India. Ik mag blijven t/m september 2015 én op en neer naar Nederland.
Vorige week zijn de eerste logopedisten weer vertrokken naar Nederland. Het waren intensieve weken en we hebben heel hard gewerkt. Ik besef steeds meer hoe belangrijk het voor de kinderen en voor mij is, dat er mensen hier komen werken, die ervaring hebben met de doelgroep. Het niveau wat we hier nu hebben in Koni is hoog en bijna niet over te dragen aan vrijwilligers zonder ervaring. Een goed teken, maar ik besef mij ook des te meer, dat het niveau niet nog veel hoger moet worden, anders is het niet meer haalbaar voor de mensen hier. Volgende week komt er weer een nieuwe logopediste, die verder zal gaan waar de andere zijn gebleven. Zo kunnen ze elkaar mooi opvolgen en ik heb hierdoor meer tijd voor Leespraat.
En heel bijzonder: Jolande, een van de logopediste, maakt als hobby ook armbandjes en verkoopt deze op verschillende plekken. Zo heeft ze ook veel geld bij elkaar verzameld voor ons. Dit idee vond ik zo goed, dat we vorige week in Udupi heel veel kraaltjes en bedeltjes hebben gekocht en Jolande en Suzanne, hebben de kinderen (Vidhya, Gowri en Chitra (als ze zin heeft)) geleerd hoe je armbandjes kan maken. Vorige week kwamen er studenten langs en we hebben er al 20 verkocht!
De jongens groeien snel, we hebben nu 9 jongentjes onder de 10, die je geen moment uit het oog kan verliezen. De kleinste, Saurap, is de baas. Vino gaat naar school en hij vindt het fantastisch. Hij heeft een uniform en een eigen tas, waar hij heel trots op is. We werken 3 keer per dag 1 op 1 met hem om zijn spraak te verbeteren, het gaat al een stuk beter, maar we zijn er nog lang niet. Het voelt soms best gek om te beseffen dat alle verantwoordelijkheid bij ons ligt mbt de kinderen, als wij het niet doen, doet niemand het.. Wellicht is dat ook wel waarom mijn ‘drive’ zo groot is, ik voel die verantwoordelijkheid heel sterk.
Vandaag kwam een gezin met een kindje dat zo goed als verlamd is. Moeder had al 2 kinderen verloren en toen kwam dit kindje veelte vroeg; met 6 maanden. Het kindje, 7 jaar, is totaal afhankelijk en kan niet eens rechtop zitten, eigenlijk alleen maar liggen, wat hij dus ook al 7 jaar doet. We hebben ze weer naar huis moeten sturen, de zorg voor dit kind is te zwaar voor ons. Dat maakt het soms wel moeilijk, ik weet dat ik veel voor dit kind zou kunnen betekenen, maar ik heb gewoon ook nog 17 andere kinderen waar ik voor moeten zorgen.
Woensdag is het dan eindelijk zover; het huwelijk van Thesaswini, onze oude teacher, Gowri heeft het over niets anders, en ik heb vandaag nieuwe kleren voor haar en de andere kinderen gekocht. Helaas heeft ze niet alle kinderen uitgenodigd, schaamte speelt nog steeds een rol..
Een mooie film over India: Blood Brother en 2 mooie boeken: Een wankel evenwicht ( A fine Balance, Rohinton Mistry) en De Stad der Vreugde (City of Joy). En een film voor iedereen die in India is geweest:
The best Exotic Marigold Hotel!
Liefs en fijne avond,
Maartje
Ik denk dat het voor het eerst is, in 7 jaar, dat ik afgelopen zaterdag zonder problemen mijn visum kon ophalen voor weer een jaar India. Ik mag blijven t/m september 2015 én op en neer naar Nederland.
Vorige week zijn de eerste logopedisten weer vertrokken naar Nederland. Het waren intensieve weken en we hebben heel hard gewerkt. Ik besef steeds meer hoe belangrijk het voor de kinderen en voor mij is, dat er mensen hier komen werken, die ervaring hebben met de doelgroep. Het niveau wat we hier nu hebben in Koni is hoog en bijna niet over te dragen aan vrijwilligers zonder ervaring. Een goed teken, maar ik besef mij ook des te meer, dat het niveau niet nog veel hoger moet worden, anders is het niet meer haalbaar voor de mensen hier. Volgende week komt er weer een nieuwe logopediste, die verder zal gaan waar de andere zijn gebleven. Zo kunnen ze elkaar mooi opvolgen en ik heb hierdoor meer tijd voor Leespraat.
En heel bijzonder: Jolande, een van de logopediste, maakt als hobby ook armbandjes en verkoopt deze op verschillende plekken. Zo heeft ze ook veel geld bij elkaar verzameld voor ons. Dit idee vond ik zo goed, dat we vorige week in Udupi heel veel kraaltjes en bedeltjes hebben gekocht en Jolande en Suzanne, hebben de kinderen (Vidhya, Gowri en Chitra (als ze zin heeft)) geleerd hoe je armbandjes kan maken. Vorige week kwamen er studenten langs en we hebben er al 20 verkocht!
De jongens groeien snel, we hebben nu 9 jongentjes onder de 10, die je geen moment uit het oog kan verliezen. De kleinste, Saurap, is de baas. Vino gaat naar school en hij vindt het fantastisch. Hij heeft een uniform en een eigen tas, waar hij heel trots op is. We werken 3 keer per dag 1 op 1 met hem om zijn spraak te verbeteren, het gaat al een stuk beter, maar we zijn er nog lang niet. Het voelt soms best gek om te beseffen dat alle verantwoordelijkheid bij ons ligt mbt de kinderen, als wij het niet doen, doet niemand het.. Wellicht is dat ook wel waarom mijn ‘drive’ zo groot is, ik voel die verantwoordelijkheid heel sterk.
Vandaag kwam een gezin met een kindje dat zo goed als verlamd is. Moeder had al 2 kinderen verloren en toen kwam dit kindje veelte vroeg; met 6 maanden. Het kindje, 7 jaar, is totaal afhankelijk en kan niet eens rechtop zitten, eigenlijk alleen maar liggen, wat hij dus ook al 7 jaar doet. We hebben ze weer naar huis moeten sturen, de zorg voor dit kind is te zwaar voor ons. Dat maakt het soms wel moeilijk, ik weet dat ik veel voor dit kind zou kunnen betekenen, maar ik heb gewoon ook nog 17 andere kinderen waar ik voor moeten zorgen.
Woensdag is het dan eindelijk zover; het huwelijk van Thesaswini, onze oude teacher, Gowri heeft het over niets anders, en ik heb vandaag nieuwe kleren voor haar en de andere kinderen gekocht. Helaas heeft ze niet alle kinderen uitgenodigd, schaamte speelt nog steeds een rol..
Een mooie film over India: Blood Brother en 2 mooie boeken: Een wankel evenwicht ( A fine Balance, Rohinton Mistry) en De Stad der Vreugde (City of Joy). En een film voor iedereen die in India is geweest:
The best Exotic Marigold Hotel!
Liefs en fijne avond,
Maartje
-
25 Augustus 2014 - 18:21
Mirjam:
Prachtig en indrukwekkend verhaal weer! -
25 Augustus 2014 - 18:23
Bernadet:
Gefeliciteerd met je visum, lieve Maart! Eindelijk eens even rust hierover ;-)
Doe ons ook maar zo'n armbandje als je deze kant weer opkomt. Alles voor het goede doel (vooral Gowri en Chitra ze hebben gemaakt;-)
Veel liefs van ons allen! Bernadet -
25 Augustus 2014 - 19:03
Tessie:
Lieve maart wat mooi om allemaal te lezen! Steeds weer onder de indruk van je verhalen en hoe je her steeds weer iets beter weet te maken! Liefs Tes -
25 Augustus 2014 - 20:32
Femke:
Ontzettend fijn van het visum. Dat het dan opeens zomaar een keer zonder problemen kan gaan, wie had dat gedacht. Moeilijk dat je dat gezin naar huis moest sturen, maar kan niet anders nee, jullie hebben al zoveel om handen. Eigenlijk zouden er door heel India allemaal Koni vestigingen à la Maartje gebouwd en beheerd moeten worden. Het is onmogelijk, maar ik zou echt dolgraag met eigen ogen willen zien hoe het er nu aan toe gaat. (en inderdaad, ik zou geen steentje meer bij kunnen dragen als vrijwilliger, nu je het zo fantastisch geprofessionaliseerd hebt, ben ik blij dat ik je een paar jaar terug tegen het lijf liep en toen wel een heel klein steentje bij kon dragen ;) )
Heel veel succes weer met alles.
Liefs!
ps: Film Marigold Hotel al gezien. Benieuwd naar de andere en de boeken (mocht er ooit tijd voor komen) -
25 Augustus 2014 - 21:03
Christel:
Lieve Maartje,
Wat fijn om te lezen dat je eindelijk zonder problemen je visum hebt gekregen en ook nog op en neer naar Nederland mag zonder daarvoor eerst op je knieën te moeten. Maak er maar zo vaak als je kan gebruik van.
Die armbandjes zou je aa je ouders moeten sturen en ze dan in Nederland voor jullie verkopen.
Ga door met je geweldige werk, het is altijd fijn om je berichten te lezen.
Liefs,
Christel -
25 Augustus 2014 - 21:04
MARC:
FIJN VOOR JE DAT JE WEER EEN JAARTJE HEEN EN WEER KAN !
EN DE REST , MOOI HOOR WAT JE ALLEMAAL WEER DOET .
VANAVOND HIER DE ''EMMYS AWARDS'' , NOU JIJ KRIJGT ER EENTJE VOOR
ALLES WAT JE DOET !
-
25 Augustus 2014 - 21:22
Max:
fantastisch dat je nou eindelijk eens geen gedoe met je visum hebt gehad; heerlijk lijkt me dat voor je
groet en succes met alles Max
-
26 Augustus 2014 - 07:54
Natascha:
Wat fijn van je visum Maart!!! Dat scheelt een hoop. Wat ben je met Koni vreselijk gegroeid. Had ik je al gezegd hoe trots ik op je ben?! Liefs -
26 Augustus 2014 - 09:08
Koos:
Lieve Maart, het wordt een cliché, maar ook ik wil even zeggen, hoe geweldig ik het voor je vindt. Eindelijk een beetje erkenning daar en doen ze niet moeilijk over je visum.
Wat vreselijk als je dan ouders met een kind terug moet sturen. Maar het blijkt maar weer hoeveel je om de kinderen geeft en hoeveel kennis je hebt. De film, vroeg je moeder al, maar kan ik hier nog niet krijgen. Zo over anderhalve week zijn wij aan de beurt om op vakantie te gaan. Na al die regen hier heb ik er reuze zin in. Werk met plezier en vergeet jezelf niet! Liefs koos -
26 Augustus 2014 - 09:19
Birgitte, Mama:
Dag lieve Maart,
Weer een heerlijk verhaal wat met zoveel enthousiasme geschreven is , het lijkt wel of je betrokkenheid nog groter wordt nu het zo goed gaat . Wat moet je dat elke dag opnieuw een heerlijk gevoel geven om daar te mogen werken . Je visum is fantastisch , ik weet nog , dat je 5 weken hebt moeten wachten en elke dag zou het er komen , maar uit eindelijk moest je zonder visum het land uit.
En die armbandjes , ja, daar moeten we wat mee gaan doen .Als ik straks in januari weer kom , zou het mooi zijn als jullie er een heleboel klaar hebben , die neem ik dan mee , en verkoop ze voor Japthi . Ik heb binnenkort weer een lezing op het VLC , samen met Claudette , misschien is het een optie , om ze door de kids , voor hun ondernemings- project te verkopen ?
Wat zien ze er weer heerlijk uit . Ik neem ook wat verkleed kleren mee als ik kom , dat is zo leuk om met ze te doen ,daar genieten zij van ,maar wij ook .
Moeilijke beslissingen zijn dat , vreselijk , als je een kindje weg moet sturen ,maar wel heel fijn dat je nu duidelijker durft te kiezen waar je voor staat , en dat is ,dat je je school moet kunnen blijven runnen .
Lief , mooie tijd met Tom en je vrijwilligers , liefs van je mams .
-
26 Augustus 2014 - 11:47
Leontien:
Lieve Maartje, fijn dat je visum verlengen nu zonder problems ging en je af en toe naar Ned. kunt komen. Tenslotte heb je dat af en toe ook nodig he.
Zo mooi om te lezen over de vorderingen die je steeds maakt. Veel succes verder he! -
26 Augustus 2014 - 12:41
Th.thoonen:
Hoi Maartje,
Fijn om zo'n goede berichten te lezen ,betreffende je visum en de grote vooruitgang met je kids.
het is een heel schooltje wat je hebt om voor te zorgen,maar zolang je zoveel zin hebt,is je dit wel toevertrouwd.
Geniet ervan en weer tot volgende berichtje.
Groetjes van Joop en Doortje
-
26 Augustus 2014 - 13:34
Roeland:
Lieve Maartje,
Wat fijn, dat je eindelijk erkenning ''van het land zelf'' voor al je werken krijgt en beloond wordt met een visum-zonder-problemen. Heerlijk om van die zorgen af te zijn en mooi, dat je nu op en neer kunt reizen wanneer je maar wilt.
Wat zijn de kinderen feestelijk aangekleed. Zijn dit de nieuwe kleren voor de bruiloft?
Alle goeds en liefs,
oom Roeland -
26 Augustus 2014 - 19:49
Loeke:
Lieverd wat geweldig van je visum, eindelijk na zeven jaren, je hebt het verdiend. Ik ga dit meteen aan Mw. Singh vertellen en wat zal ze trots zijn. Ik mag trouwens met haar mee naar India in november maar 4 weken is wat lang. De film ga ik aan Koos vragen en het boek ,een wankel evenwicht hou ik in de gaten.
De stad der vreugde ken ik al en is inderdaad prachtig.
En wat ben ik trots wat je allemaal steeds meer bereikt met de kids dankzij natuurlijk ook alle wrijwilligers.
Annemiekje, een vriendin van ons van hockey nog vroeg of zij eens langs zou mogen komen om te helpen natuurlijk, het lijkt haar een fantastisch idee, dus wie weet....
Ik wacht hier op een mooie nazomer want al die regen ben ik nu wel zat.
Lieverd dikke kus en tot bels maar weer.
Loeke -
02 September 2014 - 17:32
Riny:
Maartje ik ben het met alle vorige sprekers helemaal eens en wens je wederom het allerbeste.
Riny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
