Chitra's operatie
Door: maartje
Blijf op de hoogte en volg maartje
26 November 2010 | India, New Delhi
Wat een week en hij is nog niet eens afgelopen.
Na een jaar lang problemen met bloedingen en infecties hebben we uiteindelijk toch maar besloten Chitra (down syndroom) te laten opereren aan haar baarmoeder; een hysterectomie. Het ging allemaal heel snel en dinsdag werd ze al opgenomen. Nou is Chitra een geval apart, ze gaat één keer per jaar voor 2dagen naar huis en de rest van het jaar ziet ze niemand van de familie.
Ze is de oudste, de moeilijkste en de eigenwijste van het stel. Als je haar maar met rust laat is er niets aan de hand, maar wil je iets van haar dan krijg je problemen en niet zon'n kleine ook. Haar moeder kwam woensdag ochtend, maar al snel bleek dat moeder en dochter niet goed samen gaan. Chitra is bij haar moeder nog moeilijker dan moeilijk. Haar moeder begrijpt Chitra niet en doet precies wat Chitra niet wilt.Nu ik heb gezien hoe de relatie is, snap ik wel waarom Chitra bij ons is,daarnaast is moeder alleen, gelukkig is er wel liefde tussen die 2 en dat was fijn om te zien. De enige naar wie Chitra luistert zijn Shobha en ik.
Ik heb Chitra zo goed mogelijk proberen uit te leggen wat er allemaal ging gebeuren, maar of ze het echt begreep...We hadden een goed ziekenhuis uitgekozen, althans dat dachten we. Ik zit nog te bedenken of ik jullie zal vertellen over wat ik allemaal heb gezien de afgelopen dagen en heb meegemaakt op de intensive care. Maar het valt niet uit te leggen of te bevatten. Alles, werkelijk alles wat bij je opkomt van een Indiaas ziekenhuis is waar. Een dingetje dan, want dat gebeurde vanochtend; de arts (die de operatie heeft uitgevoerd ) verschoonde vanochtend de wond met haar handtas nog om, op de intensive care.
Gelukkig is de operatie heel goed gegaan.3 Uur na de operatie zat Chitra al rechtop in haar bed. In de nacht heeft ze haar infuus en clysma eruit getrokken en toen ik 's ochtens aankwam was ze vastgebonden met handen en voeten. Heel zielig. Gelukkig vanaf het moment dat ik er was ging het goed en werd ze rustig. We zijn nu 2 dagen verder en ik zit naast haar bij haar op het bed. Ze wil alles eten en alleen maar douche wat ze 10 dagen niet mag. Het zal nog wat worden deze dagen. Haar moeder en broer hebben weinig geld, maar de broer wilde graag mee betalen aan de operatie en heeft vrienden en familie om een donatie gevraagd op deze manier betalen ze toch een stukje mee, zo gaat dat hier.
En sinds vorige week zorg ik 's avonds ook voor Malika, een gehandicapte zwerfster en een heel lief verwarrend mensje. We zijn nu opzoek naar een plek voor haar, want het leven hier op straat is zwaar.
Ik zou eigenlijk vanavond naar Hampi gaan om Katja op te zoeken, maar dat idee hebben we moeten laten varen. Gelukkig komt ze nu hierheen. Volgende week een paar dagen rust, maar het voelt alsof ik een weken vakantie nodig heb. Woensdag spannend want dan hoor ik of ik mijn visum kan verlengen voor 6mnd. Zo niet dan moet ik naar huis en daar wil ik liever niet aan denken. Wel aan thuis, maar niet aan de ambassade.
Liefs Maart
Na een jaar lang problemen met bloedingen en infecties hebben we uiteindelijk toch maar besloten Chitra (down syndroom) te laten opereren aan haar baarmoeder; een hysterectomie. Het ging allemaal heel snel en dinsdag werd ze al opgenomen. Nou is Chitra een geval apart, ze gaat één keer per jaar voor 2dagen naar huis en de rest van het jaar ziet ze niemand van de familie.
Ze is de oudste, de moeilijkste en de eigenwijste van het stel. Als je haar maar met rust laat is er niets aan de hand, maar wil je iets van haar dan krijg je problemen en niet zon'n kleine ook. Haar moeder kwam woensdag ochtend, maar al snel bleek dat moeder en dochter niet goed samen gaan. Chitra is bij haar moeder nog moeilijker dan moeilijk. Haar moeder begrijpt Chitra niet en doet precies wat Chitra niet wilt.Nu ik heb gezien hoe de relatie is, snap ik wel waarom Chitra bij ons is,daarnaast is moeder alleen, gelukkig is er wel liefde tussen die 2 en dat was fijn om te zien. De enige naar wie Chitra luistert zijn Shobha en ik.
Ik heb Chitra zo goed mogelijk proberen uit te leggen wat er allemaal ging gebeuren, maar of ze het echt begreep...We hadden een goed ziekenhuis uitgekozen, althans dat dachten we. Ik zit nog te bedenken of ik jullie zal vertellen over wat ik allemaal heb gezien de afgelopen dagen en heb meegemaakt op de intensive care. Maar het valt niet uit te leggen of te bevatten. Alles, werkelijk alles wat bij je opkomt van een Indiaas ziekenhuis is waar. Een dingetje dan, want dat gebeurde vanochtend; de arts (die de operatie heeft uitgevoerd ) verschoonde vanochtend de wond met haar handtas nog om, op de intensive care.
Gelukkig is de operatie heel goed gegaan.3 Uur na de operatie zat Chitra al rechtop in haar bed. In de nacht heeft ze haar infuus en clysma eruit getrokken en toen ik 's ochtens aankwam was ze vastgebonden met handen en voeten. Heel zielig. Gelukkig vanaf het moment dat ik er was ging het goed en werd ze rustig. We zijn nu 2 dagen verder en ik zit naast haar bij haar op het bed. Ze wil alles eten en alleen maar douche wat ze 10 dagen niet mag. Het zal nog wat worden deze dagen. Haar moeder en broer hebben weinig geld, maar de broer wilde graag mee betalen aan de operatie en heeft vrienden en familie om een donatie gevraagd op deze manier betalen ze toch een stukje mee, zo gaat dat hier.
En sinds vorige week zorg ik 's avonds ook voor Malika, een gehandicapte zwerfster en een heel lief verwarrend mensje. We zijn nu opzoek naar een plek voor haar, want het leven hier op straat is zwaar.
Ik zou eigenlijk vanavond naar Hampi gaan om Katja op te zoeken, maar dat idee hebben we moeten laten varen. Gelukkig komt ze nu hierheen. Volgende week een paar dagen rust, maar het voelt alsof ik een weken vakantie nodig heb. Woensdag spannend want dan hoor ik of ik mijn visum kan verlengen voor 6mnd. Zo niet dan moet ik naar huis en daar wil ik liever niet aan denken. Wel aan thuis, maar niet aan de ambassade.
Liefs Maart
-
26 November 2010 - 06:12
Juud:
het klinkt allemaal weer heel bijzonder! wat fijn dat de kids jouw hebben... -
26 November 2010 - 07:49
Elly Huskens:
Oh, Maartje, gelukkig hoefde ik nooit naar een ziekenhuis in India, maar ik kan me wel goed voorstellen hoe een en ander gaat in dat land. Wat fijn dat je zo begaan bent met de mensen om je heen. Ik vind het bijzonder knap wat je allemaal doet,groet Elly -
26 November 2010 - 08:27
Koos:
Goede morgen, daar denk je zo niet bij na, ik dan, dat zulk soort dingen er ook bij horen. Hoe oud is Chirta?
Wat erg met je handtas op de i.c. je zult inderdaad wel eens je tenen bij elkaar knijpen. Maart hier komt de Sint eraan en och wat ben ik slecht in dichten. gelukkig is het alleen voor kinderen, dus hoeft niveau niet zo hoog te zijn. Nog even geduld en dan is je moeder daar. liefs koos -
26 November 2010 - 09:37
Bernadet:
Lieve Maart, Wat een verhaal weer! Heel veel beterschap voor Chitra, maar ook bijzonder veel sterkte weer voor jou, Maart!!! Je zult weer een boek kunnen schrijven over deze opname. Hoop dat je dit weekend even rust kunt nemen.
Liefs! -
26 November 2010 - 09:54
Karlijn:
och, arme chitra. maar je doet t fantastisch maart! x -
26 November 2010 - 10:02
Charlotte:
Hoi Maartje,
Dat was dan weer een heftige periode voor je dus geniet maar volledig van je paar dagen rust volgende week. En hopelijk lukt het niet wel met je visum en ben je daar een tijdje van af. Sterkte en beterschap met en voor Chitra.
Liefs Charlotte -
26 November 2010 - 10:03
Tante Beppie:
Maartjelief, ik kan nauwelijks bevatten wat daar allemaal gaande is. Wat moeten wij dankbaar zijn, dat we in Nederland geboren zijn. En wat dapper dat je dit allemaal aankunt! Heel veel sterkte en ik hoop intens dat je je visum krijgt. Liefs, tante Beppie -
26 November 2010 - 11:58
Roeland:
Lieve Maartje,
Gek eigenlijk, dat je na zoveel jaren daar, nog steeds voor verrassingen komt te staan. De verschillen zijn dan ook wel erg groot en met de blik van onze westerse ogen ook vaak niet te begrijpen. Gelukkig ben jij daar om steun te geven aan de behoeftige mens, zodat die ook wat geluk en liefde ervaren. Ga zo door en ik hoop van harte, dat jij je visum eens een keer gewoon zonder problemen krijgt. Mag het land onderhand ook iets voor jou doen?
Liefs, oom Roeland. -
26 November 2010 - 15:01
Yvette:
Wat een verhaal heb je weer. Fijn dat het nu goed gaat met Chitra. Bijzonder hoe haar broer en moeder toch een beetje hun best doen.
Geniet maar als Katja er is, denk niet aan het visum je kan alleen maar wachten en hopen.
Succes het weekend, dikke kus -
28 November 2010 - 16:37
Calham:
Hi, we got rooms for rent
In Goa,Panaji 500 rps p/day
call for info 00919881260737
Calham
-
30 November 2010 - 13:31
Leontien:
Hee Maartje, jouw reisverslag al die tijd volgend zou je denken dat ik me niet meer verbaas, maar elke keer opnieuw weer wel dus! Wat een toestand in het ziekenhuis zeg. Hoop dat het wat beter gaat nu met Chitra. Je liefde voor je kids geeft je steeds doorzettings vermogen om verder te gaan in dat land. India zou ook eens moeten inzien wat jij al niet doet voor die kids en je visum eens een keer zonder problemen mogen verlengen. Succes er mee he! Geniet in elk geval van je welverdiende rust, groetjes Leontien -
01 December 2010 - 18:57
Eva Mulder:
Hoi Maartje!
Je kent me niet, maar ik ga eind van deze maand naar India om vrijwilligerswerk te doen en zo kwam ik op jouw blog terecht! Echt leuk om te lezen wat je allemaal voor Japthi betekent! Ik ga via SIW naar India die contact heeft met FSL. Hoort dit project ook bij één van de projecten van FSL?
Ik hoor het graag! Ik ga dus over 4 weken en weet niet hoelang ze erover doen om me bij een project te plaatsen...
Mijn email adres is supereef07@gmail.com
Groetjes Eva -
07 December 2010 - 19:44
Hubertine:
Hallo Maartje. Vanmiddag je moeder nog even gesproken voor ze op het vliegtuig stapte. Fijn dat ze je komt helpen met het e.e.a. maar vooral een stukje thuis brengt ze mee. Lekker samen genieten. Fijne feestdagen, lieve groeten van je buurvrouw uit Mijdrecht,
Hubertine.-
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
